Τα δημόσια πανεπιστήμια και οι δημόσιες αργίες λόγω θανάτου πολιτικών ηγετών μας


ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΠΑΠΑΣΤΥΛΙΑΝΟΥ    

Το Paideia-News θέτει σήμερα για σκοπούς προβληματισμού ένα θέμα, το οποίο μέχρι τώρα κανείς δεν αγγίζει και το οποίο όμως κάποτε, πρέπει να τεθεί επί τάπητος και να ληφθούν αποφάσεις. Πρόκειται για τις αργίες στα δημόσια πανεπιστήμια σε περιπτώσεις θανάτου πολιτικών ηγετών μας.

Το θέμα προέκυψε με το θάνατο του αείμνηστου Γλαύκου Κληρίδη, την προσφορά και τη μνήμη του οποίου, αναγνωρίζουμε και τιμούμε. Η απόφαση των δημόσιων πανεπιστημίων λήφθηκε όχι στη βάση κάποιων κανόνων ή κανονισμών  των πανεπιστημίων αλλά α) με το στοιχείο της εκτίμησης και του σεβασμού στο νεκρό και β) στη βάση του «προηγούμενου» όπως συμβαίνει στις δικαστικές διαδικασίες. Δηλαδή στη βάση του δεδικασμένου. Στην προκειμένη περίπτωση, το κύριο επιχείρημα για την αργία ήταν ακριβώς το «προηγούμενο»  για τον αείμνηστο Τάσσο Παπαδόπουλο. Επειδή τα δημόσια πανεπιστήμια τήρησαν αργία στην κηδεία του Τάσσου Παπαδόπουλου αποφασίστηκε και η αργία για την κηδεία του Γλαύκου Κληρίδη.

Πρέπει να σημειωθεί ότι η Κυβέρνηση, σεβόμενη την αυτονομία των πανεπιστημίων δεν τα συμπεριέλαβε στους οργανισμούς για τους οποίους θα ίσχυε η δημόσια αργία.  Η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου έκανε λόγο μόνο για σχολεία στο χώρο της δημόσιας εκπαίδευσης. Οι αρχές των δημόσιων πανεπιστημίων αποφάσισαν με τα δικά τους κριτήρια να τηρήσουν την αργία.

Με το σημείωμα αυτό δεν επιχειρείται να υποβληθεί ή να υποδειχθεί σε κανέναν απολύτως τίποτε. Παραθέτουμε όμως στη συνέχεια κάποια ερωτήματα υπό μορφή προβληματισμού.

1) Πρέπει ή όχι παρόμοιες αποφάσεις στο μέλλον να λαμβάνονται στη βάση αρχών των δημόσιων ανώτατων εκπαιδευτικών μας ιδρυμάτων και να σταματήσει να ισχύει το κριτήριο του προηγούμενου που ισχύει στα δικαστήρια;

2) Οι δημόσιες αργίες ισχύουν μόνο για τις κηδείες όσων πολιτικών υπηρέτησαν τον τόπο από το ύπατο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας ή μήπως και άλλων με μακρόχρονη προσφορά από άλλες θέσεις;  Αν ναι, ποιο θα είναι το κριτήριο και το «μέτρο σύγκρισης»  της προσφοράς;

3) Τι θα γίνει αν ένα πανεπιστήμιο κρίνει ότι θα τηρήσει δημόσια αργία στην κηδεία ενός πολιτικού μας και το άλλο αποφασίσει ότι θα λειτουργήσει κανονικά; Ή μήπως με αυτό τον τρόπο το πανεπιστήμιο που θα αποφασίσει πρώτο θα «υποχρεώνει» ηθικά το άλλο να το ακολουθήσει;

4)   Τι συμβαίνει στις άλλες χώρες του κόσμου με παράδοση στην πανεπιστημιακή παιδεία σε τέτοιες περιπτώσεις;

Καταλήγοντας σε αυτό το σύντομο σημείωμα τονίζεται ξανά ότι ο μοναδικός στόχος είναι ο  προβληματισμός επί ενός θέματος που «καίει» από πολλές απόψεις. Τίποτε περισσότερο.    




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter










199