ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΣΙΑΚΑΛΛΗ*
Δεν είχα σκοπό να ασχοληθώ με το θέμα, όμως ως άνθρωπος που ανάλωσα αρκετά χρόνια στα δρώμενα της εκπαίδευσης, μέσα από τους οργανωμένους γονείς, ιδιαιτέρα της Τεχνικής Εκπαίδευσης, έχω άποψη και νιώθω ότι πρέπει να την καταθέσω.
Είναι γενικά αποδεκτό εδώ και αρκετά χρόνια ότι το Λύκειο όπως είναι σήμερα χρειάζεται αλλαγή. Έχει τονιστεί από όλους τους φορείς που συντελούν την εκπαίδευση στον τόπο μας, εκπαιδευτικούς, οργανωμένους γονείς, μαθητές αλλά και κατ’ επέκταση οργανωμένα σύνολα της κοινωνίας μας ότι η μορφή που έχει σήμερα το Λύκειο έχει κλείσει τον κύκλο της και ότι χρειάζεται άμεσα σωστή, λειτουργική και επιστημονικά τεκμηριωμένη αναβάθμιση ώστε να συνάδει με την σύγχρονη εποχή που ζούμε, τον 21ον αιώνα, ως σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα που λέμε ότι είμαστε. Μέσα σ’ αυτά τα δεδομένα που θέτω πιο πάνω, θεωρώ ότι η πρόταση που κατάθεσε το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού μπορεί να χαρακτηριστεί επιεικώς αναχρονιστική και δυστυχώς επιστροφή σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που όταν λειτουργούσε χαρακτηριζόταν ως σύστημα αποστηθιστηκό και με εξετασιοκεντρικό χαρακτήρα.
Το οξύμωρο στο όλο θέμα είναι ότι υπάρχει επιστημονικά τεκμηριωμένη εισήγηση που θέτει την εκπαίδευση μας πάνω σε σωστά, λειτουργικά και σύγχρονα δεδομένα, η Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση. Μια μεταρρύθμιση που για την διαμόρφωση της εργάστηκαν μαζί με ακαδημαϊκούς εκατοντάδες μάχιμοι καθηγητές. Ο μεγάλος Έλληνας παιδαγωγός Ευάγγελος Παπανούτσος στο έργον του «Η παιδεία το μεγάλο μας πρόβλημα» αναφέρει: "Πρέπει κάποτε να καταλάβουμε ότι η εκπαίδευση δεν είναι ξέφραγο χωράφι, όπου έχει ο καθένας το ελεύθερο να μπαίνει και να κάνει το νοικοκύρη με τις ιδέες και τα θέσφατά του. Δικαίωμα να το καλλιεργεί έχει μόνο ο μυημένος στην επιστήμη του σχολείου που διαθέτει μαζί με επαρκή κεφάλαια θεωρίας και πλούσια πείρα πρακτικής".
Η νέα πρόταση δυστυχώς εξουδετερώνει την Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση όχι μόνο ως εκπαιδευτική πολιτική αλλά και τις εφαρμογές της, τους πυλώνες που χαρακτήριζαν την εκπαιδευτική μεταρρύθμισηγια την διαμόρφωση ενός δημοκρατικού και ανθρώπινου σχολείου στον τόπο μας.
Κατατάσσοντας τους μαθητές σε κατηγορίες, όπως προνοεί η πρόταση καταργείτε την δημοκρατικότητα του σχολείου, ενώ το ανθρώπινο πρόσωπο του σχολείου παύει να υφίσταται από την στιγμή που δεν τηρούνται η αρχές που διέπουν το τι εστί ανθρώπινο σχολείο. Ανθρώπινο σχολείο σημαίνει ότι κανένα παιδί δεν αποκλείετε, δεν περιθωριοποιείται, δε στιγματίζεται, δεν περιφρονείται και δε δυστυχεί εξαιτίας κάποιας ιδιαιτερότητας» και ότι «οι μαθητές και οι μαθήτριες έχουντο δικαίωμα και τη δυνατότητα να βιώνουν τηνπαιδική και τη νεανική ηλικία ως τις πιο δημιουργικέςκαι ευτυχισμένες περιόδους της ανθρώπινηςζωής και όχι αποκλειστικά ως περιόδους ιδιαίτερακοπιαστικής προετοιμασίας για την ενήλικη ζωή». Με τον τρόπο που δομείτε η πρόταση ως προς τα εξεταζόμενα μαθήματα αλλά και τα μαθήματα πρόσβασης στις Ανώτατες και Ανώτερες σχολές σπρώχνουν τους μαθητές περισσότερο στο βούρκο που λέγετε παραπαιδεία. Ιδιαίτερα με την οικονομική κρίση που περνά η χώρα μας θα έχουμε μαθητές όχι δύο ταχυτήτων αλλά πολλών ταχυτήτων, η ανώτερη γνώση τελικά θα είναι για πολύ λίγους που θα έχουν την οικονομική ευχέρεια.
Τέτοια σημεία μπορώ να παραθέσω αρκετά, όμως ο σκοπός μου δεν είναι αυτός, είμαι σίγουρος ότι αυτήν την δουλεία θα την κάνουν άλλοι που έχουν περισσότερη σχέση με την Μέση Γενική Εκπαίδευση. Εγώ θέλω να το δω από την πλευρά της Τεχνικής Εκπαίδευσης. Στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση υπήρχε πρόνοια για το σύνολο της εκπαίδευσης μας και για όλες τις βαθμίδες, γιατί στην σημερινή πρόταση περιλαμβάνετε μόνο το Λύκειο και όχι και οι Τεχνικές Σχολές; Ενώ η πρόταση καταργεί για την Β και Γ Λυκείου μαθήματα όπως η πληροφορική, λες και οι μετέπειτα γιατροί, φιλόλογοι, οικονομολόγοι κ.τ.λ. δεν θα έχουν ανάγκη της χρήσης της πληροφορικής και των ηλεκτρονικών υπολογιστών, η ίδια η πρόταση έρχεται και μπαίνει καθαρά στα τταράφκια( όπως θα λέγαμε στην Κυπριακή διάλεκτο) της Τεχνικής Εκπαίδευσης.Δημιουργεί μέσα στο Λύκειο καθαρά τεχνικό κλάδο, την τέταρτη κατεύθυνση της Πληροφορικής και Σχεδιασμού και Τεχνολογίας. Φαίνετε ότι η αυξημένη ζήτηση που έχει τα τελευταία χρόνια η Τεχνική Εκπαίδευση έχει θορυβήσει κάποιους, που για να μην χάσουν όλα αυτά τα προνόμια που έχουν όλα αυτά τα χρόνια σκέφτηκαν να βάλουν κλάδους τεχνικούς μέσα στον Λυκειακό κύκλο της εκπαίδευσης μας. Διερωτούμε γιατί δεν υπήρξε δημόσια αντίδραση μέχρις στιγμής από πλευράς των καθηγητών Τεχνικής Εκπαίδευσης της ΟΛΤΕΚ και τους οργανωμένους γονείς των Τεχνικών Σχολών για την δημιουργία αυτού του κλάδου κατεύθυνση στα Λύκεια.
Αυξάνονται οι ώρες κάποιων μαθημάτων όπως είναι τα Νέα Ελληνικά και η Φυσική και αλλάζουν τα επιστημονικά πεδία πρόσβασης, τι γίνεται με τα παιδιά των Τεχνικών Σχολών που δεν θα έχουν επιπλέων ώρες σ’ αυτά τα μαθήματα αλλά στις Παγκύπριες εξετάσεις θα καλούνται να γράψουν τα ίδια δοκίμια με τους μαθητές των Λυκείων; Δυστυχώς πάλι γίνετε αλλαγή χωρίς να λαμβάνετε υπόψη όλο το φάσμα της εκπαίδευσης μας, κρίμα.
Προτρέπω τους οργανωμένους γονείς των παιδιών που φοιτούν στις Τεχνικές Σχολές να σηκώσουν ψηλά το ανάστημα τους και να γίνουν μπροστάρηδες σ’ ένα αγώνα ώστε να μην περάσει αυτή η πρόταση ως έχει και να απαιτήσουν να γίνουν σημαντικές και ουσιαστικές αλλαγές τόσο στην φιλοσοφία της όσο και στην ουσία της. Με τις αλλαγές που θα γίνουν στα Λύκεια, εκτός του ότι πρέπει να αφαιρεθεί άμεσα ο τεχνικός κλάδος που υπάρχει μέσα στις προτάσεις, πρέπει να υπάρξει και μία αντιστάθμιση με τις εισδοχές που θα υπάρχουν από την πλευρά του Λυκείου ως προς τις Τεχνικές Σχολές, γι’ αυτό πρέπει να υπάρχει γενική απαίτηση από όλους τους φορείς που απαρτίζουν την Τεχνική και Επαγγελματική Εκπαίδευση του τόπου μας,αλλά ιδιαίτερα από τους οργανωμένους γονείς των παιδιών που φοιτούν στις Τεχνικές Σχολές, για αύξηση του ποσοστού εισδοχής των αποφοίτων των Τεχνικών Σχολών στα Κυπριακά Πανεπιστήμια και τις Στρατιωτικές Σχολές από 10% των θέσεων που είναι σήμερα στο 20%.
Τελειώνοντας θέλω να τονίσω, ότι θα πρέπει σε κάθε αλλαγή, αφού δοθούν οι βασικές πολιτικές κατευθύνσεις και τεθούν οι δυνατότητες, στη συνέχεια οι ειδικοί να υποβάλουν τις προτάσεις τους, έπειτα από έρευνα και επιστημονική τεκμηρίωση. Προφανώς, αυτό δεν αρκεί, αν δεν συμμετάσχουν ενεργητικά στο σχεδιασμό της αλλαγής και στις απαραίτητες διορθώσεις της οι μάχιμοι καθηγητές, οι οποίοι γνωρίζουν περισσότερο από τον καθένα τα καθημερινά προβλήματα του σχολείου και είναι αυτοί που θα εφαρμόσουν τις όποιες αλλαγές γίνουν.
*Επίτιμος Πρόεδρος της Παγκύπριας Συντονιστικής Τεχνικών Σχολών
