ΤΟΥ ΝΤΙΝΟΥ ΤΣΕΛΕΠΟΥ*
Θα περίμενε κάποιος από ανθρώπους που εκπροσωπούν την Τέχνη και κατ΄επέκταση τον Πολιτισμό, απόψεις σε κόσμιο ύφος και επιχειρήματα και όχι προσωπικές επιθέσεις και βρισιές. Ακόμη και στην αντιπαράθεση με ανθρώπους όπως εμένα, που σύμφωνα με τον κ. Στέλιο Σάββα, Πρόεδρο του Συνδέσμου Τέχνης, είμαι ..ειδική περίπτωση και δεν καταλαβαίνω πολλά πράγματα.
Σύμφωνα πάντα με τον κ. Σάββα, έβαλα σκοπό της ζωής μου να διαλύσω την ειδικότητα της Τέχνης, έχω τη δύναμη και τις γνωριμίες να επηρεάζω τις αποφάσεις της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κύπρου μέσω των προσωπικών μου γνωριμιών και φίλων, επηρεάζω τον Υπουργό και θέλω να βολέψω ημετέρους στην εκπαίδευση. Ακόμη ετοιμάζω πάρτι βολέματος στην Τεχνική Εκπαίδευση, μέσω νέων ειδικοτήτων και ιδιαίτερα της νέας ειδικότητας του Βιομηχανικού Σχεδιασμού…
Φίλε Στέλιο σε πληροφορώ ότι ο σκοπός της ζωής μου είναι πολύ διαφορετικός και πολύ πιο σοβαρός, από αυτόν που νομίζεις. ΣΕ πληροφορώ επίσης ότι δεν γνωρίζω κανένα καθηγητή Αρχιτεκτονικής στο πανεπιστήμιο Κύπρου, με εξαίρεση δύο παιδιά που γνώρισα ως θεματοθέτης (γνωριμία λίγων ωρών, χωρίς στη συνέχεια καμιά επαφή). Και ακόμη περισσότερο δεν ετοιμάζω κανένα πάρτι στην Τεχνική Εκπαίδευση. Όσο για το νέο κλάδο Βιομηχανικού Σχεδιασμού, ήμουν ένας από τους λίγους που διαφώνησε με τη διεύθυνση Τεχνικής Εκπαίδευσης, για τη δημιουργία του. Πρότεινα μάλιστα τη ενοποίηση των κλάδων σχεδιαστών επίπλου, σχεδιαστών Αρχιτεκτονικού Σχεδίου, σχεδιαστών κοσμήματος, σχεδιαστών ένδυσης, σε ένα ενιαίο κλάδο σχεδιασμού.
Και για να πάμε στην ταμπακιέρα, για την οποία επιμελώς ο φίλος Στέλιος δεν απαντά. Εκτιμώ και σέβομαι τους καθηγητές Τέχνης, στο θέμα το οποίο διδάχθηκαν και σπούδασαν. Και κατά τη διάρκεια της παρουσίας μου, σε πολλά Λύκεια γνώρισα πολλούς και αξιόλογους καθηγητές Τέχνης, οι οποίοι με τίμησαν με τη φιλία τους, όπως ο Σέργης Σεργίου στο Παραλίμνι και αρκετοί άλλοι.
Επίσης τρεις τουλάχιστον καθηγητές Τέχνης, όταν έψαξαν Αρχιτέκτονα για να κτίσουν το σπίτι του ήρθαν σε μένα και όχι σε κάποιο συνάδελφο τους, καθηγητή Τέχνης. Με όλο τον σεβασμό αν θέλω να αγοράσω πίνακα θα απευθυνθώ σε ζωγράφο (στο σπίτι έχω αρκετούς πίνακες Κυπρίων Ζωγράφων), όταν θέλω να βγάλω αρχιτεκτονικά σχέδια θα πάω σε Αρχιτέκτονα και όταν θέλω να φτιάξω μια αφίσα ή μια κάρτα θα απευθυνθώ σε γραφίστα.
Σε ότι αφορά την πρόταση για δύο τετράωρα μαθήματα υποχρεωτικά για την Αρχιτεκτονική (ελεύθερο και Αρχιτεκτονικό), έγινε από την οργάνωση μας, αλλά και από το σύνδεσμο των Αρχιτεκτόνων που εργάζονται στην εκπαίδευση από το 2012, στον τότε Υπουργό κ. Δημοσθένους, αλλά κάποιοι φρόντισαν να περάσει απαρατήρητη.
Και τώρα να πούμε και κάτι για την ταμπακιέρα. Ο κάθε εκπαιδευτικός κατέχει ένα τίτλο και μπορεί να διδάξει το αντικείμενο που σπούδασε. Κανένας δεν μπορεί να παίζει με το μέλλον των παιδιών. Ο καθηγητής Τέχνης μπορεί να διδάξει καλύτερα από όλους, οτιδήποτε έχει να κάνει με το αντικείμενο που σπούδασε και για το οποίο διορίστηκε, δηλαδή την Τέχνη. Ο Γραφίστας μπορεί να διδάσκει Γραφικές Τέχνες, ο μαθηματικός Μαθηματικά και ο φυσικός Φυσική.
Αρκετές φορές τα τελευταία δέκα χρόνια γνώρισα καθηγητές Τέχνης που αρνήθηκαν να διδάξουν το ελεύθερο Προοπτικό ή τις Γραφικές Τέχνες, γιατί οι άνθρωποι αντιλαμβάνονταν τις δυνατότητες τους και το γεγονός ότι ποτέ δεν διδάχθηκαν αυτά τα αντικείμενα. Αν ρωτήσεις τον κ.Πετρίδη (παλιό πρόεδρο του συνδέσμου σας) θα σου πει ότι μια χρονιά στο Λύκειο Παραλιμνίου, τρεις καθηγήτριες που τοποθετήθηκαν εκεί, αρνήθηκαν να διδάξουν το μάθημα και στο τέλος τοποθετήθηκε στο σχολείο αυτός, για να λυθεί το πρόβλημα.
Με πιο απλά λόγια, φίλε Στέλιο. Η πλειοψηφία των καθηγητών Τέχνης δεν είναι σε θέση να διδάξει Τεχνικό Σχέδιο, Αρχιτεκτονική και Γραφικές Τέχνες. Και ισχύει η πρόκληση να δοκιμάσουν να λύσουν το δοκίμιο που θα δοθεί στους τελειόφοιτους. Δεν αμφιβάλλω ότι μερικοί μπορεί να γνωρίζουν Τεχνικό Σχέδιο. Όπως και πολλοί Αρχιτέκτονες μπορεί να γνωρίζουν Αγγλικά και Ιταλικά. Αυτό δεν σημαίνει ότι τους καθιστά ικανούς να διδάξουν τις γλώσσες αυτές…
Αγαπητέ κ. Στέλιο. Είμαι ένας από αυτούς που σπούδασαν Αρχιτεκτονική και στο σχολείο είχα ως καθηγητή Τεχνικού Σχεδίου, καθηγητή Τέχνης από τους πλέον γνωστούς και ικανούς (μιλάμε για πολύ παλιά). Μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι όταν μπήκα στην Αρχιτεκτονική Σχολή της Θεσσαλονίκης, δεν ήξερα τίποτα, από αυτά που οι υπόλοιποι 60 Ελλαδίτες συμφοιτητές μου γνώριζαν. Και χρειάστηκε πολύ δουλειά για να φτάσω στο επίπεδο τους.
Τελειώνοντας (και πριν να πάω στο καφενείο να παίξω κανένα κουπόνι, όπως ειρωνικά αναφέρει ο κ. Σάββα) θα ήθελα να πω ότι τα επιχειρήματα, είναι προτιμότερα από τους αφορισμούς και τις ύβρεις. Ιδιαίτερα από ανθρώπους που ασχολούνται με τον Πολιτισμό. Γιατί ο πολιτισμός, αν δεν ενυπάρχει στις πράξεις και στα λόγια μας, γραπτά και προφορικά, δεν μπορεί να επιβιώσει…
*Αντιπρόεδρος ΟΛΤΕΚ
