ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ*
Η συζήτηση περί καταλόγου διοριστέων σταδιακά και μεθοδικά επανέρχεται. Θέλω να πιστεύω ότι οι σκέψεις και τα λόγια μας, οι ανησυχίες και οι φόβοι μας αντιπροσωπεύουν και τα αντίστοιχα συναισθήματα των συναδέλφων, οι οποίοι βρίσκονται στην ίδια θέση με τη δική μας. Προσωπικά, θεωρώ πως η εμμονή και η επιδίωξη αλλαγής του καταλόγου διοριστέων σε μια περίοδο κρίσης, όχι μόνο οικονομικής αλλά και κοινωνικής, ηθικής και γιατί όχι πολιτικής (56% αποχή στις ευρωεκλογές), φανερώνει αλλότρια κίνητρα και επιδιώξεις.
Λάβαρο των υπέρμαχων της αλλαγής του τρόπου διορισμών αποτελεί το σύνθημα ότι μέσω εξετάσεων θα διασφαλιστεί η εισδοχή στην εκπαίδευση των ικανότερων. Των ικανότερων σε ποιο επίπεδο; Μα φυσικά στο γνωστικό, θέτοντας σε δεύτερη μοίρα το παιδαγωγικό (έχει ο υποψήφιος την ικανότητα να μεταδώσει τη γνώση που κατέχει;) και το ψυχολογικό (έχει ο υποψήφιος το ψυχικό σθένος να διαχειριστεί τους εκπαιδευόμενους και να διοικήσει την τάξη του;). Επίπεδα καθόλα απαραίτητα και κεφαλαιώδη όταν αναφερόμαστε στην παροχή παιδείας, γνώσεων και διαμόρφωσης ήθους των νέων του τόπου μας. Με ποια εξέταση καθορίζεται η ικανότητα των υποψήφιων εκπαιδευτικών στα εν λόγω επίπεδα;
Αγνοείται, επιπλέον, η έως τώρα επίπονη και διαπροσωπική αξιολόγηση των υποψήφιων εκπαιδευτικών μέσα από τη διαδικασία της προϋπηρεσιακής κατάρτισης, της ενδοσχολικής επιμόρφωσης, το θεσμό του μέντορα, τη διετή αξιολόγηση, όταν ο εκπαιδευτικός βρίσκεται πλέον στο στάδιο του μόνιμου επί δοκιμασία.
Οι συμβασιούχοι, έκτακτοι και αντικαταστάτες εκπαιδευτικοί, είτε έχουν ολοκληρώσει είτε όχι το πρόγραμμα προϋπηρεσιακής κατάρτισης και οι οποίοι έχουν συμπληρώσει τουλάχιστόν ένα έτος εργαζόμενοι στο δημόσιο σχολείο ζητούν, αιτούνται, διεκδικούν, απαιτούν το αυτονόητο. ΕΞΑΙΡΕΣΗ από την επιδιωκόμενη αλλαγή του συστήματος διορισμών.
Απορία όλων μας είναι το γιατί η πολιτεία κωφεύει στο εύλογο, δίκαιο και αυτονόητο αίτημά μας. Εδώ και χρόνια, υπομονετικά περιμένουμε τη σειρά μας, προσαρμόζουμε τις ζωές, τις ελπίδες, τα όνειρά μας στα ισχύοντα επί δεκαετίες δεδομένα και έξαφνα, εν μέσω κρίσης, οι πόρτες σφαλίζουνκαι οι ζωές, οι ελπίδες, τα όνειρά μας ρίχνονται στα σκουπίδια με ατάκες του τύπου: «... και το κούρεμα ήταν άδικο», «... εσείς γιατί να μην αδικηθείτε;».
Οι εκπαιδευτικοί που επηρεαζόμαστε από την επιδιωκόμενη αλλαγή αποτελούμε δυστυχώς ή ευτυχώς μια μειοψηφία. Είναι όμως καθήκον και υποχρέωση κάθε πολιτείας να προστατεύει τις μειονότητες από κάθε επιβουλή και να μην τις παραγκωνίζει αδικώντας τες στο βωμό της ψηφοθηρίας.
Η επίμονη προσπάθεια εφαρμογής της «μεταρρύθμισης» αυτής την παρούσα χρονική περίοδο εγείρει πολλά ερωτηματικά, καθώς σύμφωνα με στοιχεία, που κατά καιρούς δημοσιοποιήθηκαν στον ιστότοπο αυτό και όχι μόνο, καταδεικνύεται το γεγονός ότι οι διορισμοί που θα προκύψουν την επόμενη δεκαετία θα είναι ελάχιστοι.
Αφού, λοιπόν, ισχύει το παραπάνω, το ερώτημα πού προκύπτει είναι: ποια ελπίδα δίνεται στους χιλιάδες υποψήφιους εκπαιδευτικούς; Η εξασφάλιση των επιτυχόντων ως συμβασιούχοι, έκτακτοί και αντικαταστάτες θα έχει προφανώς ημερομηνία λήξης (2 έτη με βάση το σχέδιο Κενεβέζου), καθώς οι νέοι διορισμοί θα είναι ελάχιστοι και πάλι από την αρχή. Θα έχουμε βασικά μια κοινωνία, μια πολιτεία, ένα κράτος εναλλασσόμενων εργαζομένων, χωρίς ουσιαστικά εργασιακά δικαιώματα και με αβέβαιο παρόν και μέλλον!
Οι άνθρωποι που διακηρύσσουν ότι παρέχουν ελπίδα στους νέους είναι αυτοί οι οποίοι τους στέρησαν την ίδια ελπίδα καθοδηγώντας τους σε λαθεμένες επαγγελματικές επιλογές και κορεσμένους κλάδους ικανοποιώντας τη ματαιοδοξία τους και ωραιοποιώντας ή καλύτερα παραποιώντας τις προοπτικές επαγγελματικής αποκατάστασης. Ας μην συνεχίζεται κι άλλο ο εμπαιγμός προς τη νέα γενιά, την κοινωνία και τους πολίτες που στην προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση έδωσε ηχηρά μηνύματα.
Όσον αφορά τώρα τη μερίδα των εκπαιδευτικών με αναγνωρισμένη προϋπηρεσία στο δημόσιο σχολείο, η πολιτεία οφείλει να μας ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΕΙ και να μας ΕΞΑΙΡΕΣΕΙ από οποιοδήποτε «εκσυγχρονισμένο» σύστημα διορισμού. Η πολιτεία οφείλει μάλιστα να εφαρμόσει την οιαδήποτε αλλαγή αφού πρώτα απορροφηθούν όσοι εκπαιδευτικοί εργάζονται στο δημόσιο σχολείο ως συμβασιούχοι, έκτακτοι ή αντικαταστάτες. Αυτό όσον αφορά τη Μέση εκπαίδευση είναι λογικό και δίκαιο να εφαρμοστεί σταδιακά ανά ειδικότητα. Απορροφήθηκαν π.χ. όσοι εξαιρούνται στον Ψ κλάδο ναξεκινήσει η εφαρμογή του νέου συστήματος διορισμών στον εν λόγω κλάδο. Στη Δημοτική εκπαίδευση εξ ανάγκης θα εφαρμοστεί αφού απορροφηθούν οι συνάδελφοι που όπως και στη Μέση εργάζονται ως συμβασιούχοι, έκτακτοι και αντικαταστάτες.
Κλείνοντας, υπενθυμίζουμε ξανά πως μια πολιτεία που σέβεται και προστατεύει τους πολίτες που την απαρτίζουν φροντίζει πάση θυσία και ανεξαρτήτως πολιτικού κόστους να διαφυλάξει τα πολιτικά, εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα των πολιτών της και να μην επιχειρεί με τεχνοκρατικά τερτίπια και τροϊκανές συνταγές να παραγκωνίσει μια οποιαδήποτε μερίδα των πολιτών της.
*Εκπαιδευτικός
