Αγαπητοί πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες, δεν υπάρχει πλέον κανένας λόγος να ανησυχείτε. «Όλα καλά και Όλα ωραία» θα τα βλέπουμε
ΤΗΣ ΕΛΕΝΑΣ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ *
Αφού δεν κατάφερε το πολυσυζητημένο Φυσικό Αέριο να μας χαρίσει το πολυπόθητο χαμόγελο και την πολυαναζητούμενη αισιοδοξία νομίζω πως ο επόμενος στόχος θα μπορούσε να είναι το αέριο του «γέλιου» να φτάσει σε κάθε σπίτι, σε κάθε απελπισμένο, σε κάθε απογοητευμένο, σε κάθε άνεργο, σε κάθε «κουρεμένο», στον κάθε ένα που το σπίτι του κινδυνεύει με εκποίηση, στον κάθε εγγυητή που μπορεί να κληθεί να πληρώσει το δάνειο του «κουμπάρου» του, στον κάθε μικροκαταστηματάρχη και μικροεπιχειρηματία που η επιχείρησή του δε σώζεται με κανένα από τα πολύπλοκα και «λεπτά» εγχειρήματα των σπουδαίων μας οικονομολόγων που προσπαθούν να επανεκκινήσουν την οικονομία, στον κάθε ένα που συχνάζει στα λαϊκά παντοπωλεία, στον κάθε νέο επιστήμονα που σκέφτεται να φύγει και να ρίξει μαύρη πέτρα πίσω του.
Κάποτε λέγαμε, κάποιοι τουλάχιστον, κάθε σπίτι και κάστρο, κάθε πατριώτης και στρατιώτης, τώρα μπορούμε να τραγουδάμε μες την τρελή χαρά, το γνωστό λαϊκό άσμα: «καμαρούλα μια σταλιά, δύο επί τρία» και να γελούμε μέχρι τρέλας, μετά φυσικά από τη νενομισμένη εισπνοή (αφού δεν είναι παράνομη η εισπνοή του, αλλά η χωρίς άδεια διακίνησή του) του πρωτοξειδίου του αζώτου, και να αφήσουμε και στρατιώτες και πατριώτες να κρατάνε και εκείνοι, στα κάστρα και στους στρατώνες, τη κοιλιά τους από τα γέλια.
Μπορούμε με άλλα λόγια πλέον, να παραμείνουμε εντός μνημονίου, το οποίο είναι μονόδρομος, και χωρίς ούτε ένα ευρώ στην τσέπη. Να παρακολουθούμε τις πολυήμερες συνεδρίες του εθνικού συμβουλίου και να μην απορούμε που δεν οδήγησαν πουθενά αλλού από μια νέα υποεπιτροπή που θα κάνει μια νέα στρατηγική. Να ακούμε για την τετράμηνη παράταση του προγράμματος της Ελλάδας και να μην αναρωτιόμαστε αν είναι νίκη ή ήττα, ούτε και να πονοκεφαλιάζουμε για τη λίστα των μεταρρυθμίσεων που πρέπει λίαν συντόμως να κατατεθεί, ούτε και να μας προβληματίζει το αν ξέρει τι θέλει η Ελλάδα και αν ο υπουργός των οικονομικών μας θα την στηρίξει οικειοθελώς ως Έλλην ή με το ζόρι ως Ελληνοκύπριος, και μετά από την παρέμβαση του «μεγάλου». Να ακούμε για τους Τζιχαντιστές και να μην ιδρώνει το αυτί μας, εξάλλου κεφάλια κόβουν όχι αυτιά. Να μην σκανδαλιζόμαστε με τα σκάνδαλα και τους εμπλεκομένους, που μέχρι πρότινος ήταν όλοι καλά παιδιά και φιλαράκια κολλητά. Να μην ξύνουμε απορημένοι το κεφάλι μας προσπαθώντας να ερμηνεύσουμε τους αριθμούς μέσα από τις δηλώσεις Πόθεν Έσχες των πολιτικών μας, αλλά και σίγουρα να μην το κτυπούμε, το κεφάλι μας εννοείτε, στον τοίχο κάθε φορά που ακούμε από χείλη επίσημα τα «δεσμεύομαι να», και «η οικονομία μας είναι σε πολύ καλό δρόμο».
Αγαπητοί πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες του τόπου, δεν υπάρχει πλέον κανένας λόγος να ανησυχείτε. «Όλα καλά και Όλα ωραία» θα τα βλέπουμε. Θα πάρουμε και από ένα ζευγάρι «κόκκινα γυαλιά» και όλα θα’ ναι μια χαρά. Τώρα τις δυο τρομάρες δεν ξέρω τι να τις κάνουμε, κάτω από ποιο χαλί να κρύψουμε το χάλι μας. Αλλά εσείς πολυαγαπημένοι να μην ανησυχείτε καθόλου. Άνθρωποι που γελούν έρχονται και ψηφίζουν, δεν απέχουν. Και σίγουρα ξυπνούν κάθε πρωί σαν πειθαρχημένα στρατιωτάκια και πηγαίνουν στη γραμμή παραγωγής για τον όποιο και όσο εξευτελιστικό μισθό τους αναλογεί μέσα από αυτό το υπέροχο μνημονιακό πρόγραμμα στο οποίο συμμετέχουμε και το χαιρόμαστε και το έχουμε κορόνα στο κεφάλι μας. Τιμή μας και καμάρι μας που το διεκπεραιώνουμε με τόση πειθαρχία και κατά γράμμα, γιατί εμείς είμαστε καλά παιδιά, όχι σαν κάποιους άλλους, όνομα και μη χωριό, αυτούς δηλαδή που προσπαθούνε σώνει και καλά να βγάλουνε την αναπνευστική μάσκα που τους έβαλαν, και γελάσουνε φυσικά, όπως παλιά.
Λίγο «αέριο γέλιου» λοιπόν, με την άδεια του νόμου, επίσημα, αφού φαρμακευτική εξάλλου είναι η χρήση του. Να το παίρνουμε όπως το φάρμακο, πρωί, μεσημέρι και βράδυ. Να γίνει το παυσίπονό μας, να γίνει το παυσίλυπό μας, η ελπίδα μας για καλύτερες μέρες. Ας σταματήσουν λοιπόν οι επιτροπές και οι υποεπιτροπές, οι επίτροποι και οι υποεπίτροποι, οι πρόεδροι και οι αντιπρόεδροι, οι βουλευτές και οι υπουργοί να ανησυχούν για το λαό. Ας σταματήσουν να προσπαθούν ως νέοι άτλαντες να σηκώσουν το «βάρος του κόσμου» στους ώμους τους. Το «βάρος» μπορεί εύκολα να ελαφρύνει με το γέλιο.Λίγο «αέριο γέλιου» λοιπόν για να σωθούμε πανταχόθεν και ποικιλοτρόπως.
* Εκπαιδευτικός
