Το Ανώτατο Δικαστήριο δικαίωσε τον Χρίστο Μέσσιο στην προσφυγή του κατά του Κυπριακού Συμβουλίου Τίτλου Σπουδών επειδή αρνήθηκε να αναγνωρίσει το πτυχίο του και ως τίτλου ισότιμου προς Μεταπτυχιακό δίπλωμα επιπέδου Master.
Ο Χρίστος Μέσσιος είναι κάτοχος διπλώματος στον κλάδο/ειδίκευση Ηλεκτρολόγων Μηχανικών Υπολογιστών από το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Στις 13.12.10 υπέβαλε αίτηση για αναγνώριση του διπλώματος του, ως τίτλου ισότιμου και αντίστοιχου προς πτυχίο πανεπιστημιακού επιπέδου στην ειδίκευση Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών και ταυτόχρονα ως τίτλου ισότιμου προς Μεταπτυχιακό δίπλωμα επιπέδου Master.
Με βάση τους περί Αναγνώρισης Τίτλων Σπουδών Ανώτερης και Ανώτατης εκπαίδευσης και Παροχής Σχετικών Πληροφοριών (Τροποποιητικούς) Κανονισμούς του 2003 (ΚΔΠ 594/2003), το ΚΥΣΑΤΣ υιοθέτησε ορισμένες προϋποθέσεις για την αναγνώριση των τίτλων σπουδών πενταετούς διάρκειας που απονέμονται από αναγνωρισμένα εκπαιδευτικά ιδρύματα Ανωτάτης εκπαίδευσης που λειτουργούν σε χώρες μέλη της ΕΕ είτε σε χώρες με τις οποίες η Κυπριακή Δημοκρατία συνδέεται με διμερή συμφωνία αμοιβαίας αναγνώρισης τίτλων σπουδών, ως τίτλους ισότιμους και αντίστοιχους προς πτυχία σε συγκεκριμένη ειδικότητα και ταυτόχρονα ως μεταπτυχιακά επιπέδου Master
Αναφέρει ο δικαστής Λ. Παρπαρίνος στην απόφασή του:
«Θεωρώ ότι το Συμβούλιο είχε υποχρέωση να εξηγήσει στην προσβαλλόμενη απόφαση γιατί τίτλος σπουδών ή παρόμοιοι τίτλοι σπουδών από ελληνικά πανεπιστήμια που είχαν τύχει της αιτούμενης ακαδημαϊκής αναγνώρισης προηγουμένως, εξετάζοντας μια σειρά ουσιαστικών κριτηρίων, τώρα δεν θα αναγνωρίζεται παρά μόνο μετά την προσκόμιση σχετικού πιστοποιητικού αναγνώρισης από τον αρμόδιο φορέα της χώρας απόκτησης τους. Αυτή η έλλειψη επαρκούς αιτιολόγησης της αλλαγής στάσης της, εδραζόμενης αποκλειστικά σε ένα τυπικό κριτήριο, εξωγενές των θεσμοθετημένων κριτηρίων, συνιστά κατά την άποψη μου αντιφατική συμπεριφορά και συνεπώς κλονισμό της επιβαλλόμενης συνέπειας του δικαίου και της εμπιστοσύνης που πρέπει ο διοικούμενος να έχει έναντι της Διοίκησης.
Πέραν όμως των πιο πάνω ο Νόμος 68(Ι)/96, άρθρα 13(3), 15(1)(2), 10(1) σε συνδυασμό με τον Κανονισμό, Κ.Δ.Π. 593/03 σαφώς καθόρισαν τα κριτήρια εξέτασης των αιτήσεων. Οι καθ' ων η αίτηση (ΚΥΣΑΤΣ) από μόνοι τους τροποποίησαν τα κριτήρια αυτά για εξέταση και λήψη απόφασης χωρίς ένταξη τους στους σχετικούς κανονισμούς ως άνω. Συνεπώς η διαδικασία και κριτήρια που εφαρμόστηκαν κατά την εξέταση της αίτησης του αιτητή ήταν εκτός των όσων προέβλεπαν οι σχετικοί Κανονισμοί και εκτός ασφαλώς της μέχρι τότε πάγιας πρακτικής. ΄Επεται πως η προσβαλλόμενη απόφαση είναι παράνομη.
Η προσφυγή επιτυγχάνει με €1.300 έξοδα πλέον ΦΠΑ υπέρ του αιτητή. Η προσβαλλόμενη πράξη ακυρώνεται.
Ολόκληρη η απόφαση στο πιο κάτω έγγραφο:
