ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΠΑΠΑΣΤΥΛΙΑΝΟΥ
Αφορμή γι’ αυτή την παρέμβαση αποτέλεσε το άρθρο του φιλόλογου Χρύσανθου Χρυσάνθου με τίτλο «αναθεωρημένοι πίνακες διοριστέων 2014». Ο κ. Χρυσάνθου παρέθεσε ένα μέρος του άρθρου του γράφοντος με τίτλο «Κατάλογος διοριστέων: Μια κοροϊδία 25 χρόνων» και κατέληξε σε κάποια συμπεράσματα. Καταρχήν ένα αναγκαίο «ευχαριστώ» για το γεγονός ότι στάθηκε στο άρθρο μου και το χρησιμοποίησε ως βάση. Δυστυχώς όμως υπάρχουν δεδομένα τα οποία, δε δημοσιοποιήθηκαν, για να έχει ολοκληρωμένη εικόνα.
Σήμερα είμαστε υποχρεωμένοι να αποκαλύψουμε μερικές πικρές αλήθειες. Για να αρχίζουμε λοιπόν με σταράτα λόγια, μεγάλη ευθύνη για το ναυάγιο των συνομιλιών φέρει ο απερχόμενος υπουργός Παιδείας Κυριάκος Κενεβέζος. Κάποιοι ίσως να πουν ότι μόλις υπέβαλε την παραίτησή του ο υπουργός τρέξαμε να τον κατηγορήσουμε ή να του αποδώσουμε ευθύνες. Κάθε άλλο. Δε θα εκφράσουμε απόψεις, αλλά θα παραθέσουμε γεγονότα, τα οποία μπορούν οι άμεσα εμπλεκόμενοι να επιβεβαιώσουν ή να διαψεύσουν.
Πρώτο: Τρεις μέρες πριν από την πρώτη συνάντηση μεταξύ του Υπουργού Παιδείας των εκπαιδευτικών και των κομμάτων (Παρασκευή απόγευμα), ο Κυριάκος Κενεβέζος είχε διευθετήσει συνάντηση, στην οποία πήραν μέρος τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης (ΔΗΣΥ ΔΗΚΟ και ΕΥΡΩΚΟ). Σε αυτή τη συνάντηση, οι εκπρόσωποι των τριών κομμάτων (όχι εκπαιδευτικοί) αποφάσισαν να στηρίξουν τον υπουργό Παιδείας σε αυτή του την προσπάθεια. Με αυτό τον τρόπο εξασφαλιζόταν η απαιτούμενη πλειοψηφία στη Βουλή, η οποία θα ενέκρινε το νομοσχέδιο για αλλαγή του συστήματος διορισμών στα δημόσια σχολεία. Τώρα, γιατί και τα τρία κόμματα διαφοροποιήθηκαν και εγκατέλειψαν τον υπουργό είναι κάτι μπορεί να δεχθεί διάφορες και διαφορετικές ερμηνείες.
Δεύτερο: Επιχείρησε να αλλάξει ολόκληρο το σύστημα μοναχός του, αγνοώντας όλους τους ακαδημαϊκούς σύμβουλους που είχε περιοριζόμενος σε μια ομάδα δικών του ανθρώπων, τη σύνθεση της οποίας κρατούσε για πολλές μέρες μυστική. Δεν υποτιμούμε την προσφορά κανενός από τους ανθρώπους του, όμως υπερτονίζουμε το ολέθριο λάθος του αποκλεισμού των ακαδημαϊκών συμβούλων.
Τρίτο: Σε αυτό το διάλογο ο Κυριάκος Κενεβέζος παρεξήγησε τη θέση του και αντί να θεωρήσει τους εκπαιδευτικούς ως συνεργάτες του άρχισε να εξαπολύει επιθέσεις εναντίον τους, επειδή δε δέχονταν τις θέσεις τους. Ουδέποτε είχε καταφέρει να εμπεδώσει ότι χρόνια προβλήματα λύνονται με συναίνεση, αλλά πίστεψε ότι μπορεί να τα επιλύσει με την ισχύ που του έδινε η υπουργικός θώκος. Με αυτό τον τρόπο ανατίναξε κάθε γέφυρα με τους εκπαιδευτικούς.
Τέταρτο: Το αποτέλεσμα της συνάντησης στο Προεδρικό το Δεκέμβρη του 2013 ήταν σχεδόν ταπεινωτικό για τον υπουργό Παιδείας. Η απόφαση του Προέδρου της Δημοκρατίας να ανατρέψει το σχεδιασμό του Κυριάκου Κενεβέζου, (ο οποίος ζητούσε να γίνουν εξετάσεις το 2014), λέγοντάς του ότι οι εξετάσεις θα γίνουν το 2015 και γι’ αυτό θα έπρεπε να συνεχίσει το διάλογο με τις εκπαιδευτικές οργανώσεις , αποτέλεσε την έναρξη του πολιτικού Βατερλό του υπουργού.
Υποχρεώθηκε λαβωμένος να επιστρέψει σε ένα εξ’ υπαρχής διάλογο που αποτελούσε τη μόνη πορεία για επίλυση του προβλήματος. Λαβωμένος όπως ήταν ήλθε η αλλαγή ηγεσίας στο ΔΗΚΟ που τον οδήγησε στην υποβολή παραίτησης, μαζί με τους άλλους τρεις υπουργούς.
Με τα πιο πάνω, δεν ωραιοποιούμε τη στάση των εκπαιδευτικών οργανώσεων. Είναι όμως κανόνας ότι για να κερδίσεις μια μάχη πρέπει να γνωρίζεις τον αντίπαλό σου αλλά και τη δική σου δύναμη. Ο κ. Κενεβέζος υποτίμησε τον «αντίπαλό» του και υπερεκτίμησε τις δυνατότητές του. Τελικά, βρέθηκε μόνος του μπροστά στο «οχυρό» με τα πολυβόλα, τα οποία επιχείρησε να εξουδετερώσει εξαπολύοντας επίθεση με εφ’ όπλου λόγχη. Με μοιραίο αποτέλεσμα.
Άλλος ένας επίδοξος ….Σολομών της εκπαίδευσης βρέθηκε, φυσιολογικά πολιτικά νεκρός, μπροστά στο «οχυρό» του καταλόγου διοριστέων, που εδώ και δεκαετίες παραμένει απόρθητο. Διατηρώντας το πλεονέκτημα των ήδη υπηρετούντων σε αυτό και εξουδετερώνοντας κάθε άλλο που επιχειρεί να το πλησιάσει.
