Το Paideia-News δημοσιεύει το δοκίμιο της μαθήτριας της Ιδιωτικής Ελληνικής Σχολής ΦΟΡΟΥΜ Μυρσίνης Στρατή που κέρδισε το πρώτο βραβείο δοκιμίου της Ελληνικής Πρεσβείας. Λόγω έκτασης το δοκίμιο χωρίζεται σε δυο μέρη. Το β’ μέρος βρίσκεται στο έγγραφο, στο τέλος του κειμένου που ακολουθεί:
ΤΗΣ ΜΥΡΣΙΝΗΣ ΣΤΡΑΤΗ*
Στην γκρίζα εποχή του 21ου αιώνα που διανύουμε, που κατακλύζεται από στείρα αμφισβήτηση και έντονα σημάδια παρακμής, σωρεία σύγχρονων προκλήσεων πλήττουν με ιδιαίτερη σφοδρότητα τους αδύναμους κρίκους του ελληνικού οικοδομήματος και γενικότερα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η πολυεπίπεδη κρίση που μαστίζει την εποχή μας, πηγάζει από μια βαθύτερη κρίση αξιών, αρχών και ιδανικών, την κρίση του δημοκρατικού πολιτεύματος. Προκειμένου λοιπόν η ανθρωπότητα να κινηθεί μελλοντικά πιο αισιόδοξα και να ξεφύγει από τους μουντούς ορίζοντες αυτής της κοινωνικοοικονομικής κρίσης που βιώνει, επιβεβλημένη θεωρείται η στροφή προς τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό, ο οποίος δύναται να μεταλαμπαδεύσει, τόσο σε εθνικό, όσο και σε οικουμενικό επίπεδο, διαχρονικά διανοήματα και κοσμοθεωρίες που μπορούν να προταθούν ως ασπίδες απέναντι στις αλλοτριωτικές τάσεις των καιρών, να οδηγήσουν στην διαμόρφωση ενεργών πολιτών και συνεπώς στον εκδημοκρατισμό της κοινωνίας της αφθονίας του 21ου αιώνα.
Κανείς δεν θα μπορούσε να διαφωνήσει με τη διαπίστωση πως η Ελλάδα αποτέλεσε τη μητέρα της Δημοκρατίας, αν και η αθηναϊκή δημοκρατία είχε τα ψεγάδια της. Αλλά και ο ήλιος έχει τις κηλίδες του! Οι αρχαίοι Έλληνες, πρόγονοί μας, έδωσαν πρώτοι περιεχόμενο στην έννοια του ενεργού πολίτη και του ηθικού πολιτικού, καθώς ταύτιζαν την πολιτική με την ηθική. «Η ηθική αποτελεί το ένζυμο που χωρίς αυτό η πολιτική μετατρέπεται σε αγυρτεία». Γι΄αυτό στόχος του σύγχρονου συνειδητοποιημένου πολίτη είναι αφενός, να θωρακίζεται και να καθοδηγείται από την ηθική και την ουσία της ενεργού πολιτότητας και αφετέρου να αποτελεί μια αυτοδύναμη, αυτόβουλη, αυτόφωτη προσωπικότητα ικανή να προοδεύει τόσο σε ατομικό, όσο και σε συλλογικό επίπεδο.
Ο σύγχρονος Ελληνισμός καλείται να αντιμετωπίσει άμεσα κρίσιμες προκλήσεις, γεγονός που φανερώνει και τη γενικότερη ηθική και ανθρωπιστική κρίση του σήμερα, αφού ο Ελληνισμός αποτελεί ενεργό και αδιάσπαστο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όσο και καθοριστικό παράγοντα στις γενικότερες παγκόσμιες εξελίξεις. Αρχικά, η προσφυγική κρίση, η συνεχής ροή μεταναστών στα ελληνικά εδάφη αποτελεί μια πρόκληση που σείει συθέμελα τους θεσμούς τόσο του τόπου μας, όσο και του ενιαίου ευρωπαϊκού οικοδομήματος, αφού η ανθρωπότητα καθίσταται αδύναμη να αντιμετωπίσει επιτυχώς την έλευση τόσων χιλιάδων βασανισμένων συνανθρώπων μας. Επιπρόσθετα, η εκδήλωση τρομοκρατικών επιθέσεων από τους φανατικούς μαχητές της πίστης του Ισλαμικού Κράτους ακόμη και σε κράτη με υψηλή στρατιωτική ασφάλεια, όπως η Γαλλία και η Γερμανία, αποτελεί ένα φαινόμενο που προκαλεί αισθήματα ανασφάλειας, τρόμου και αγανάκτησης στους ευρωπαίους πολίτες καθώς εξευτελίζει κάθε έννοια ελευθερίας και δημοκρατίας, εντείνοντας τον φανατισμό και την ξενοφοβία.
Παράλληλα με τα παραπάνω ζητήματα παρατηρείται επίσης έξαρση φαινομένων ρατσισμού και εθνικισμού σε τέτοιο βαθμό ώστε να λειτουργούν υπονομευτικά προς ιδιομορφίες άλλων λαών και πολιτισμών. Το γεγονός αυτό υποδαυλίζει τον δογματισμό και τις προκαταλήψεις που κυριαρχούν στην ψυχοσύνθεση των ανθρώπων και δημιουργεί ανησυχίες για εκδήλωση φαινομένων σοβινισμού, γεγονός που υποσκάπτει το δημοκρατικό πολίτευμα, τις διαχρονικές πανανθρώπινες αξίες και τα θεμελιώδη διανοήματα του ελληνισμού.
Επιπρόσθετα, αξιοσημείωτο θεωρείται και το φαινόμενο της νεανικής αποχής από τα κοινά και το πολιτικό γίγνεσθαι. Παλαιότερα, οι πολιτικοί αγώνες ήταν ιεροί. Έδιναν νόημα στη ζωή των ανθρώπων και φτερά στην ελπίδα για ένα πιο αισιόδοξο αύριο. Σήμερα, όμως, η πολιτική βρίσκεται στο ειδώλιο του κατηγορουμένου καθώς επωμίζεται ευθύνες για την ηθική παρακμή και τον πολιτικό αμοραλισμό της σύγχρονης πραγματικότητας. Ερωτώμενοι, οι νέοι, γιατί απέχουν από τα κοινά, συνήθως απαντούν ότι το πράττουν επειδή θεωρούν πως αποτελεί ένα είδος επανάστασης, διαμαρτυρίας, αποστροφής. Δεν έχουν όμως συνειδητοποιήσει πως «λύκοι υπάρχουν όσο υπάρχουν πρόβατα» και πως η αποχή τους είναι η συνενοχή τους καθώς αυτοί θα επωμισθούν τις συνέπειες των πράξεων ή καλύτερα των παραλείψεων τους.
Διαπιστώνοντας σε καθημερινή, δυστυχώς φάση, απ’ όλα τα παραπάνω είναι πασιφανής η κρίση της δημοκρατίας, ενός πολιτεύματος με μακραίωνη πορεία στο χρόνο, το οποίο όμως τα τελευταία χρόνια επιδέχεται έντονη αποδοκιμασία. Η εποχή μας ξεχειλίζει από αντιφάσεις, μα είναι και διψασμένη από διορθωτικές κινήσεις και γι’ αυτό «ζητείται ελπίς» όπως θα έλεγε και ο Αντώνης Σαμαράκης. Στο ερώτημα, με ποιόν τρόπο ο ελληνισμός και γενικότερα η ανθρωπότητα μπορούν να αντιμετωπίσουν τη σωρεία οικονομικών, θεσμικών, πολιτικών και ηθικών προκλήσεων, η απάντηση βρίσκεται στην καλλιέργεια, μέσω διαφόρων φορέων, ενεργών πολιτών, άξιων και ικανών να αναλάβουν τα ηνία από τους προγόνους μας και να αντισταθούν στους κινδύνους που ελλοχεύουν στην εποχή μας. Το όραμα αυτό δύναται να πραγματοποιηθεί μόνο με την στροφή, για αναζήτηση ερεισμάτων, στα ιδεώδη, στις αξίες και στις κοσμοαντιλήψεις του αρχαιοελληνικού πολιτισμού, τα οποία οφείλουμε να αναβιώσουμε ώστε να διασώσουμε την ανθρωπότητα από τη λαίλαπα που την απειλεί.
Ενεργός πολίτης χαρακτηρίζεται ο ενημερωμένος πολίτης. Πρόκειται για μια αυτόνομη, αυτόβουλη προσωπικότητα με κριτική σκέψη και δημιουργική διάθεση. Συμμετέχει στα κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα, επιδεικνύει αυτοσεβασμό και αλληλοσεβασμό, εργάζεται ενάντια σε κάθε μορφή στερεότυπων και αγωνίζεται για το κοινό συμφέρον, χωρίς αισθήματα μισαλλοδοξίας, σοβινισμού και προκατάληψης. Διακατέχεται, επίσης, από οικολογική και περιβαλλοντική συνείδηση και αγωνίζεται για την προστασία της μάνας Γης, σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη μας. Ο ενεργός, υπεύθυνος πολίτης παρατηρεί τα κοινωνικά δρώμενα και παρεμβαίνει, σε συνεργασία με τους συμπολίτες του ή άλλες ομάδες, όταν εντοπίσει κάποια παρανομία, συμβάλλοντας έτσι στην κάμψη φαινομένων που δυναμιτίζουν την εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας. Σέβεται το παρελθόν του, την ιστορία του, χωρίς να γίνεται προγονόπληκτος, την ίδια στιγμή που οραματίζεται ένα καινοτόμο μέλλον.
Το Β΄ ΜΕΡΟΣ στο πιο κάτω έγγραφο:
