ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΦΟΥΚΑ*
Με το να αναλώνεται κανείς σε συνεχείς και αδιάλειπτες συζητήσεις περί της δεινής οικονομικής θέσης στην οποία βρίσκεται η χώρα μας, το μόνο που καταφέρνει είναι να επιβαρύνει ακόμη περισσότερο την ψυχολογία του και ν’ ατονίζει την όποια θετική εξέλιξη μπορεί να διαγράφεται. Αντίθετα, το να αναφέρεται κάποιος στη σπουδαιότητα και τη σημασία που κατέχουν η αξία της παιδείας, της εκπαίδευσης και της αναβάθμισης του πνεύματος και του πολιτισμού, ποτέ δεν καταντά κουραστικό.
Αφού λοιπόν μιλάμε συνεχώς για την επιτακτική ανάγκη για ανάπτυξη και πρόοδο, δεν έχουμε παρά να κοιτάξουμε σε ποιους τομείς, παρά τις αντικειμενικές και τεχνικές δυσκολίες, μπορούμε αφειδώλευτα να προσφέρουμε το άπαν των δυνάμεων μας.
Αναμφισβήτητα η παιδεία είναι το παρόν και οπωσδήποτε το μέλλον της μικρής μας πατρίδας. Το μεγαλύτερο χρέος για τη διαφύλαξη αλλά και τη βελτίωσή της το έχει ο εκπαιδευτικός κόσμος. Οι νηπιαγωγοί, οι δάσκαλοι, οι καθηγητές, οι πανεπιστημιακοί, οι λειτουργοί του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού, οι θεσμοθετημένοι εκπαιδευτικοί φορείς, θα πρέπει αγόγγυστα να παραμείνουν στις επάλξεις της γνώσης και της μόρφωσης.
Το λειτούργημα του εκπαιδευτικού ανέκαθεν είχε πολυπρισματικό χαρακτήρα και ανέκαθεν ήταν κοπιαστικό και επίπονο. Ο εκπαιδευτικός δε μεταδίδει μόνο γνώση. Είχε, έχει και θα έχει βαθιά ριζωμένη στη συνείδησή του την ανάγκη για διάπλαση του χαρακτήρα των παιδιών, για την καλλιέργεια ανθρωπιστικών αξιών, για μεταλαμπάδευση αρετών, για αναθεώρηση δογματικών πεποιθήσεων που μπορεί να έχουν τα παιδιά. Επιπλέον, είναι επιφορτισμένος με το καθήκον να στηρίζει ψυχολογικά τους μαθητές του, παράμετρος που τα τελευταία χρόνια είναι πολύ σημαντική και επηρεάζει τη συμπεριφορά και την εν γένει εικόνα που έχει το κάθε παιδί στο σχολείο και στον κοινωνικό του περίγυρο.
Στις μέρες μας, που τα οικονομικά προβλήματα ταλανίζουν την πλειοψηφία των κυπριακών οικογενειών, ο αντίκτυπος και οι συνέπειες δεν είναι μόνο υλικές. Υποσυνείδητα οι γονείς μεταφέρουν την κακή ψυχολογία που τους διακατέχει και στα παιδιά τους. Τα παιδιά βιώνουν τα νεύρα, την αγωνία και γενικότερα τον αρνητισμό που κυριαρχεί στις ψυχές των μεγάλων που όσο δικαιολογημένα και αν αισθάνονται έτσι, προκαλούν ψυχολογικές διαταραχές στα παιδιά, τα οποία ούτε φταίνε αλλά ούτε και μπορούν να διαχειριστούν αυτή την κατάσταση.
Εδώ λοιπόν, εμείς που υπηρετούμε το σχολείο και τα γράμματα, πρέπει να αφουγκραστούμε την καρδιά και την ψυχή των παιδιών. Κι εμείς βρισκόμαστε στη δίνη της χρηματοοικονομικής κατάρρευσης. Κι εμείς βιώνουμε τις οικονομικές δυσκολίες που προέκυψαν και προκύπτουν λόγω αυτών των εξελίξεων. Εμείς όμως, δεν έχουμε δικαίωμα να τα παρατήσουμε!
Οφείλουμε να δούμε τις ευκαιρίες μέσα από τις δυσκολίες. Τώρα υπάρχει πρόσφορο έδαφος. Τώρα που καταστρέφεται η υλιστική θεωρία για την ευτυχία και την επιτυχία, ο καλός και ταπεινός δάσκαλος πρέπει να αρπάξει την ευκαιρία και να πείσει τα παιδιά ότι μπορούν να ελπίζουν σε ένα καλύτερο αύριο. Λιγότερο ματαιόδοξο, περισσότερο ρομαντικό. Λιγότερο υλικό, περισσότερο πνευματικό. Ένα αύριο με λιγότερη αποξένωση και περισσότερη αγάπη. Ο δάσκαλος μπορεί να γαλβανίσει τη ψυχή και να διαπλάσει το χαρακτήρα του παιδιού έτσι ώστε να βρει την πραγματική ευτυχία και μέσα από την εκπαίδευση να καταρτιστεί με τις απαραίτητες γνώσεις. Να πείσει το νέο άνθρωπο ότι οι προτεραιότητες της ζωής δε στηρίζονται στην κοινωνία του «έχειν» αλλά στην κοινωνία του «είναι». Ότι το «εμείς» υπερισχύει του «εγώ».
Ευχόμαστε σε όλους τους μαθητές και σε όλους τους εκπαιδευτικούς να έχουν μια γόνιμη και παραγωγική σχολική χρονιά. Εμείς στο Γυμνάσιο-Λύκειο ΟΛΥΜΠΙΟΝ είμαστε έτοιμοι και αδημονούμε για το πρώτο κουδούνι!!!
*Βοηθός Διευθυντής Γυμνασίου-Λυκείου ΟΛΥΜΠΙΟΝ
