ΤΗΣ ΜΑΙΡΗΣ ΚΟΥΤΣΕΛΙΝΗ*
Γράφτηκαν, ευτυχώς, πολλά από πολλούς για το περιβόητο Γλωσσάρι. Και αναθεματίστηκε πανταχόθεν (με «κάποιες» εξαιρέσεις) και ακολούθησαν παραιτήσεις από την Ένωση Λογοτεχνών, ως όφειλαν, σεβόμενοι τον εαυτό τους και πρωτίστως την ιδιότητά τους.
Και ξεκαθάρισε, λες και ήταν άγνωστο ότι αυτό που εκφράζουν οι λέξεις είναι αυτό που συλλαμβάνει η σκέψη. Στον Σοφιστή ο Πλάτωνας ήδη κατέληξε, μετά από διεξοδική συζήτηση και επιχειρηματολογία, ότι «Διάνοια και Γλώσσα ταυτόν». Η Γλώσσα εξωτερικεύει τη σκέψη και δεν είναι τυχαίο το ότι οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούν τη λέξη Λόγος για να εκφράσουν και τις λέξεις και τη σκέψη.
Μένουν, όμως, ακόμη θέματα στα οποία δεν δώσαμε τη δέουσα προσοχή, όπως για παράδειγμα το ότι δεν μπορεί από μόνοι τους, δυο ελληνοκύπριοι « εμπειρογνώμονες» να αποφάσισαν αυτό το αποτέλεσμα, το Γλωσσάρι, το οποίο παγιώνει μονομερώς θέσεις της Άγκυρας και των κατοχικών ηγετών και μετατρέπει τη σύγχρονη ιστορία της Κύπρου σε τουρκική αφήγηση. Ή μήπως υπάρχει και ευρύτερη υποστήριξη, κομματική ή/ και άλλη πίσω από τους δύο «εμπειρογνώμονες»; Ενδιαφέρει τον λαό που ψηφίζει να αποκαλυφθούν και από μόνοι τους, ευθαρσώς, να μας πουν, ναι αυτά φρονούμε. Δικαίωμα είναι η ελεύθερη σκέψη και έκφραση, φτάνει να μην κρύβεται πίσω από τον ΟΑΣΕ και δυο νέους ανθρώπους που χρίστηκαν εμπειρογνώμονες. Παρεμπιπτόντως, τι είδους εμπειρογνωμοσύνη χρειάζεται η προσπάθεια εγκλωβισμού της σκέψης σε λέξεις αλλοίωσης των γεγονότων;
Το πιο σοβαρό, όμως, είναι ότι οι δικοί μας «εμπειρογνώμονες»- ένας εκ των οποίων διαβάζω από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι βρίζει όποιους δεν αποδέχονται το Γλωσσάρι – έπαιξαν το ρόλο που τους έταξε να παίξουν ο διεθνής παράγοντας. Και είναι αμελητέο στη συζήτησή μας το ότι με αυτό τον τρόπο έκαψαν το χαρτί της εμπειρογνωμοσύνης τους. Το χειρότερο είναι ότι έδωσαν στα διεθνή μέσα ενημέρωσης έναν απαράδεκτο κώδικα αναφοράς, τον οποίο όσο και αν οι δικοί μας δημοσιογράφοι και πολιτικοί δεν χρησιμοποιήσουν, τα ξένα πρακτορεία ειδήσεων και οι αναφορές οργανισμών έχουν το ελεύθερο να υιοθετήσουν.
Διότι η αναφορά που επανειλημμένως έγινε στο ότι δεν είναι υποχρεωτικό να υιοθετηθεί, επισήμως, αλλά θα χρησιμοποιηθεί κατά βούληση ανοίγει την Κερκόπορτα της παραχάραξης των γεγονότων για την εκτός Κύπρου ενημέρωση και δημοσιογραφία και την με το πέρασμα του χρόνου εξοικείωση σε «κανονιστικές» συλλήψεις έκφρασης. Όταν, μάλιστα, φέρνει και τις ευλογίες ενός οργανισμού, όπως ο ΟΑΣΕ. Και ας λύσαμε εμείς το πρόβλημα και ας αναθεματίστηκε το Γλωσσάρι…
*Καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Κύπρου
