ΤΟΥ ΤΑΣΟΥ ΤΑΣΟΥ*
Σίγουρα στα σχολεία πρέπει να διδάσκουν οι ικανότεροι από αυτούς που έχουν τα προσόντα για να διδάξουν. Σίγουρα επίσης είναι αποδεκτό πως οι εκπαιδευτικοί αποτελούν ένα βασικό παράγοντα αποτελεσματικότητας για τη σχολική μονάδα. Το ερώτημα πρέπει να είναι: ποιους σε τελική ανάλυση θεωρούμε ικανούς και κατάλληλους εκπαιδευτικούς και με ποια κριτήρια μπορούμε να τους επιλέξουμε;
Κάποιοι έσπευσαν να χαρακτηρίσουν την πρόταση του Υπουργείου Παιδείας, μια πρόταση που καταταλαιπωρείται από τρίτη κυβέρνηση τώρα, ριζοσπαστική και καινοτόμα. Τυχαίος όλος αυτός ο θόρυβος που στην πραγματικότητα δεν πρόκειται να φέρει καμία αλλαγή ούτε σύντομα ούτε στο απώτερο μέλλον; Αμφίβολο!
Στα θετικά της πρότασης είναι η αντίδραση επιτέλους του εκπαιδευτικού κόσμου απέναντι σ ένα σύστημα ακρωτηριασμένο, καθηλωμένο από κομματικές και άλλες σκοπιμότητες που δεν του επιτρέπουν δραστικές αλλαγές λόγω οικονομικού αλλά και πολιτικού κόστους. Στο ίδιο έργο θεατές με ίδια υπόθεση, διαφορετικούς ηθοποιούς. Τελικά το μόνο που κατάφεραν για ακόμη μια φορά είναι να φορτώσουν όλες τις αδυναμίες και τα προβλήματα του εκπαιδευτικού μας συστήματος στους εκπαιδευτικούς. Χαρακτηριστική η ανακοίνωση της Συνομοσπονδίας Γονέων Δημοτικής, υπάρχουν και άλλες (βλέπε Συνομοσπονδία Γονέων Μέσης), που σημειώνει ότι: «η εφαρμογή του νέου συστήματος σε συνάρτηση και με το άλλο σοβαρό ζήτημα της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών, θα δώσει ελπίδα και όραμα προοπτικής για παροχή ποιοτικότερης εκπαίδευσης στα παιδιά μας».
Με άλλα λόγια, για όλα φταίει η κακή ποιότητα των εκπαιδευτικών που θα διορθωθεί με το νέο σύστημα διορισμών και όλα πλέον θα είναι ποιοτικά!Το μόνο ίσως που πιθανό να καταφέρει το νέο σύστημα διορισμών είναι να διορίζονται εκπαιδευτικοί σε νεαρότερη ηλικία αν και αυτό δεν διασφαλίζεται αφού η ποιότητα καιη ικανότητα δεν συνδέονται με την ηλικία αλλά με την εμπειρία, κάτι που υποβαθμίζεται σημαντικά στην πρόταση του υπουργού.
Απλοϊκά ερωτήματα εγείρονται, ίσως αφελή, όχι από ειδικούς, από μάχιμους εκπαιδευτικούς που ζουν καθημερινά το σχολείο, την τάξη, τους συνάδελφους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές και τις μαθήτριες, τους γονείς και κηδεμόνες των παιδιών, την κοινότητα και τον εργοδότη:
(α) Ποιο προσόν είναι περισσότερο απαραίτητο για να διδάξει κάποιος, ιδιαίτερα στη Δημοτική Εκπαίδευση; Ένα διδακτορικό, ή αγάπη για τα παιδιά, φιλότιμο και παιδαγωγική κατάρτιση;
(β) Οι εκπαιδευτικοί που διδάσκουν τώρα, έχουν περάσει με επιτυχία την προϋπηρεσιακή κατάρτιση τους καθώς και την περίοδο δοκιμασίας τους. Μήπως ήταν αποτυχημένη όλη αυτή η διαδικασία και δεν κατάφερε να επιλέξει καλούς εκπαιδευτικούς; Σε τι θα διαφέρει η προτεινόμενη αφού θα σχεδιάζεται και θα υλοποιείται από τα ίδια σώματα/ιδρύματα.
(γ) Ποιο το οικονομικό κόστος της πρότασης και τι έχει δείξει η ανάλυση κόστους οφέλους.
Μήπως τελικά θα ήταν πιο σοφό να διορθωθούν τα προβλήματα του υφιστάμενου συστήματος με αυστηρότερους και αποτελεσματικότερους τρόπους αξιολόγησης σε μια μακρύτερη περίοδο δοκιμασίας ώστε το σύστημα να επιλέγει τους καλύτερους εκπαιδευτικούς μέσα σε πραγματικές συνθήκες;
Μήπως θα πρέπει η πολιτεία, το υπεύθυνο υπουργείο και τα κόμματα να εντοπίσουν τα μεγάλα και ουσιαστικά προβλήματα της εκπαίδευσης, με το Λύκειο επιλογής Μαθημάτων πρώτο και καλύτερο, να δημιουργήσουν εναλλακτικά προγράμματα εκπαίδευσης που να παρέχουν προοπτική στους αδύνατους, με ουσιαστικά προγράμματα εντοπισμού και διαχείρισης των μαθησιακών δυσκολιών όσο ενωρίτερα γίνετε στη βασική εκπαίδευση;
Πολύς καπνός για το τίποτε!
*Διευθυντής Λυκείου Αγίας Φυλάξεως
