TOY ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗ
Το σκηνικό όπως τότε... Καμιά ένδειξη πρόθεσης… Οι εκκρεμότητες σκεπάστηκαν κάτω από το πέπλο της προσήλωσης στην προσέλκυση των ψηφοφόρων… Οι γενικές πολιτικές τοποθετήσεις ωραιοποιούν την μετά την 22α Μαΐου παρουσία των πολιτικών σχηματισμών… Ζητούμενο: Η ψήφος του πολίτη χωρίς να δικαιούται να ξέρει τι να αναμένει…
Τότε… Πριν από ακριβώς πέντε χρόνια… Ένα ολόκληρο εξάμηνο μέσα στη σιγή… Μόνο χαμόγελα και χειραψίες… Και ξαφνικά, εκείνη τη νύχτα (το σκοτάδι είναι σύμμαχος σε τέτοιες στιγμές) της 26ης Αυγούστου εκεί στα έδρανα της εκπροσώπησης του λαού πύρινος ήταν ο κοινοβουλευτικός λόγος… Αφού αναπαρήγαγαν με απόλυτη ακρίβεια κι εργολαβικά τον βιομηχανικό λόγο του επιμελητηρίου, που ένα χρόνο πριν άρχισε την καθοδηγητική του ροή, ύψωσαν το χέρι και το κράτησαν εκεί ψηλά, να αποδεικνύει πως πράττουν το δέον… Και με το τέλος της πενταετίας πήραν τα εύσημα από αυτούς που όρισαν κι επέβαλαν το «δέον γενέσθαι»…
Από εκείνο το βράδυ, που το ακολούθησε νύχτα άναστρη για τον εργαζόμενο, τον συνταξιούχο, τον άνεργο, τον βιοπαλαιστή, την οικοκυρά, τον κύπριο νέο αναμένουμε το φως μιας νέας μέρας… Αλλά φευ… Έκτοτε ακολούθησαν πολλά…
Κούρεμα… Σκάνδαλα… Απολύσεις εργαζομένων… Μειώσεις μισθών… Εκποιήσεις… Φτώχεια… Ξενιτιά… Το οχτάωρο ξαφνικά μεγεθύνθηκε… Ο κατώτατος μισθός έγινε ανώτατος… Τα δημόσια νοσηλευτήρια αιμορραγούν ακατάπαυστα… Το δημόσιο σχολείο ασφυκτιά, έστω κι αν επαγγέλλονται μεταρρυθμίσεις με σύνθημα τη «βελτίωση των μαθησιακών αποτελεσμάτων»… Στόχος; Η ιδιωτικοποίηση των πάντων…
Μετά τις 22 Μαΐου, τι;… Επιπλέον περικοπές για τους συνταξιούχους και τις αδύναμες κοινωνικά ομάδες;… Φοροαπαλλαγές για τους φοροφυγάδες;… Μήπως και μείωση του κατώτατου μισθού;…Νομοσχέδιο για το Κρατικό Μισθολόγιο;… Νομοσχέδιο για τις απεργίες;… Νέο κτύπημα για τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, αφού το σχέδιο δεν ολοκληρώθηκε;… Τι από όλα αυτά;… Ή όλα μαζί; Ίσως και άλλα;… Με επιβάρυνση ποιων;… Μήπως η απάντηση είναι προφανής;… Οι σχεδιαστές του «δέοντος», πάντως, απροκάλυπτα και με τον πιο επίσημο τρόπο προτάσσουν την εμβάθυνση και διεύρυνση των όσων με επιτυχία επιβλήθηκαν κατά την απελθούσα κοινοβουλευτική περίοδο…Και όλα στο όνομα του εξορθολογισμού, της εξυγίανσης, της ανάπτυξης…
Μετά τις 22 Μαΐου να ελπίζουμε; Σε τι; Στη δημοκρατική αντίληψη; Στην κοινωνική ευαισθησία; Τι δείγματα γραφής έχουμε από τον προεκλογικό λόγο; Από τα πεπραγμένα της απελθούσας πενταετίας;
Ένα είναι σίγουρο. Μετά τις 22 Μαΐου οφείλουμε, ως πολίτες, ως ενεργοί πολίτες, να συνεχίσουμε να απαιτούμε δημοκρατία… δικαιοκρισία… κοινωνική δικαιοσύνη… πρόνοια κι ευημερία για τον απλό άνθρωπο… ευνομούμενη πολιτεία… Ας μην επιτρέψουμε να μας αφαιρέσουν το δικαίωμα να σκεφτόμαστε ως ελεύθεροι και δημοκρατικοί άνθρωποι… Να συνεχίσουμε να οραματιζόμαστε ένα καλύτερο, φωτεινό αύριο…
