Το σεμινάριο για την ισότητα των φύλων και κάποιοι αναπόφευκτοι συνειρμοί

ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ Α. ΠΟΛΗ*

Στις 9 Ιανουαρίου 2015 αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του ΥΠΠ η εγκύκλιος αρ. 4439 με θέμα «Έναρξη επιμόρφωσης Εκπαιδευτικών Δημοτικής και Προδημοτικής Εκπαίδευσης για θέματα ισότητας των φύλων». Σύμφωνα με την εγκύκλιο «  η επιμόρφωση πραγματοποιείται στο πλαίσιο του έργου Δράσεις για μείωση του χάσματος αμοιβών μεταξύ ανδρών και γυναικών». Δεν αμφισβητώ ότι υπάρχει άνιση μεταχείριση των γυναικών στον ιδιωτικό τομέα. Ούτε ότι οι άντρες συσσωρεύονται σε θέσεις ανέλιξης αφήνοντας τις γυναίκες στον πάτο της βαθμολογικής κλίμακας σε διάφορες θέσεις καριέρας. Στον τομέα όμως της δημόσιας εκπαίδευσης  , η ανισότητα αντιστρέφεται σε πλείστες περιπτώσεις, λόγω της διετούς υπηρεσίας των αντρών εκπαιδευτικών στο στρατό και της συνακόλουθης καθυστέρησης στο διορισμό. Το γεγονός αυτό τεκμηριώνεται στα πιο κάτω αδιαμφισβήτητα και κτυπητά παραδείγματα:

1. Γυναίκα απόφοιτος Λυκείου έτους 2002, απόφοιτος Παιδαγωγικού Τμήματος Πανεπιστημίου 2006 εργάζεται με σύμβαση στην εκπαίδευση. Άντρας που αποφοίτησε επίσης το 2002 από το Λύκειο και πέρασε δάσκαλος με τον ίδιο βαθμό άρχισε τις σπουδές του το 2004 όταν τέλειωσε το στρατό. Πήρε το πτυχίο του το 2008 όμως είναι άνεργος γιατί είναι άντρας και έπρεπε να υπηρετήσει θητεία. Επιπλέον δεν ξέρει αν θα διοριστεί ποτέ λόγω έλλειψης θέσεων και πιθανής αλλαγής του συστήματος διορισμού. Συμπέρασμα: Του κατέστρεψαν τη σταδιοδρομία επειδή ήταν άντρας και έπρεπε να πάει στρατό…
2. Γυναίκα απόφοιτος Λυκείου έτους 2001 πέρασε δασκάλα και αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Κύπρου το 2005. Σήμερα είναι μόνιμη και έχει επαγγελματική ασφάλεια. Άντρας που επίσης αποφοίτησε  το 2001 από το Λύκειο και πέρασε δάσκαλος με τον ίδιο βαθμό άρχισε τις σπουδές του το 2003 όταν τέλειωσε το στρατό. Πήρε το πτυχίο του το 2007 όμως εργάζεται αραιά και που ως αντικαταστάτης. Συμπέρασμα: Του κατέστρεψαν τη σταδιοδρομία επειδή ήταν άντρας και έπρεπε να πάει στρατό…

Για εμάς τους παλαιότερους εκπαιδευτικούς Η άνιση μεταχείριση των αντρών εκπαιδευτικών σε σύγκριση με τις συνομήλικες μας δασκάλες  λόγω της φυλοσύνδετης υποχρέωσης των αντρών για διετή στρατιωτική θητεία, οριοθετείται ως εξής:

1. Η διετής καθυστέρηση διορισμού, ισοδυναμεί με μειωμένο  μισθό 7 % - 8% σε όλη τη σταδιοδρομία, λόγω της υστέρησης των δύο ετήσιων προσαυξήσεων που οι συνομήλικες γυναίκες εκπαιδευτικοί πήραν όταν εμείς υπηρετούσαμε στρατό.
2. Σε περίπτωση αφυπηρέτησης οι γυναίκες δασκάλες έχουν μεγαλύτερη συντάξιμη υπηρεσία 24 μηνών από τους συνομήλικους άντρες εκπαιδευτικούς. Για κάθε επιπλέον μήνα υπηρεσίας οι γυναίκες εκπαιδευτικοί θεμελίωσαν σύνταξη € 5 κατά μέσο όρο. Αυτό σημαίνει ότι οι στρατεύσιμοι άντρες εκπαιδευτικοί θα έχουν ισόβια μειωμένη σύνταξη € 120 μηνιαίως. [ €120 το μήνα επί 13 μήνες το χρόνο επί 20 χρόνια = € 31 200 μειωμένη επαγγελματική σύνταξη ισόβια. (Χωρίς να υπολογίσουμε ότι το προσδόκιμο των γυναικών είναι μεγαλύτερο! )]
3. Όλα τα ωφελήματα που έχουν σχέση με την αρχαιότητα του δασκάλου, όπως οι μειώσεις διδακτικού χρόνου έρχονται για τους στρατεύσιμους εκπαιδευτικούς με δύο χρόνια καθυστέρηση.
4. Το χρονικό ορόσημο της 31^ης Δεκεμβρίου 2012 καθορίζει το μέρος της συντάξιμης υπηρεσίας μας που διαφυλάσσεται με το παλιό σύστημα, χωρίς τα βαρίδια και τα πρόστιμα του μνημονίου. Το να διοριστείς για παράδειγμα το 1987, δύο χρόνια μετά την αποφοίτηση σου από την Παιδαγωγική Ακαδημία, αντί το 1985 που διορίστηκαν οι συμφοιτήτριες σου σημαίνει απώλεια δύο πολύτιμων χρόνων που θα πιστώνονταν με το παλιό σύστημα. Και πάλι λοιπόν χαμένοι επειδή είμαστε άνδρες…

Ο στρατός δεν είναι μόνο τα δύο χρόνια θητείας. ( Τη δεκαετία του 80 ήταν 26 μήνες, ενώ οι σειρές του πολέμου έκαναν τρία χρόνια. ) Προσωπικά έχω υπηρετήσει 20 χρόνια ως έφεδρος οπλίτης πρώτης γραμμής και είχα στο σπίτι μου όπλα πυρομαχικά και όλα τα παρελκόμενα του στρατιώτη. Η ευθύνη τεράστια λόγω της πιθανότητας κλοπής και της συνακόλουθης πειθαρχικής ευθύνης. Ακόμα και στα σημεία εξόδου από τη δημοκρατία, εκτός από το διαβατήριο έπρεπε να παρουσιάζω φύλλα πορείας. Επιπλέον υπηρέτησα ως εθνοφύλακας μέχρι τη συμπλήρωση του 50^ου έτους και αυτοί που ξέρουν λένε ότι ακολουθεί υπηρεσία στην Πολιτική Άμυνα. Έχω καταγράψει στο προσωπικό μου αρχείο τις στρατιωτικές ασκήσεις που έλαβα μέρος από το 1987 ως το 2014 και καλύπτουν 6 επιπλέον μήνες πέραν της θητείας! Ποια ηθική δικαιολογεί λοιπόν να είμαι επαγγελματίας δευτέρας κατηγορίας ως τιμωρία επειδή υπηρέτησα ένοπλα αυτό το κράτος για τριάντα χρόνια; Πολλές φορές πηγαίνω στη πράσινη γραμμή στην παλιά Λευκωσία και βλέπω τα φυλάκια που υπηρετούσα την περίοδο 1986-1987. Σε ένα σημείο στη Χρυσαλινιώτισσα γράφει το όνομα ενός στρατιώτη που πέθανε την ίδια περίοδο από τούρκικη σφαίρα. Θα μπορούσε να ήμουν εγώ έξι πόδια κάτω απ’ το χώμα.. Γιατί η υπηρεσία μας στο στρατό αποτελεί απαξία για το κράτος και τιμωρείται με μειωμένα επαγγελματικά δικαιώματα;

Η ισότητα δεν είναι μονόδρομος. Η αναγνώριση της θητείας ως συντάξιμης εκπαιδευτικής υπηρεσίας με τη μέθοδο της εξαγοράς των εισφορών θα ήταν μια σωστή κίνηση για μερική άρση της αδικίας. Η αναγνώριση της στρατιωτικής θητείας για σκοπούς προαγωγών ήταν μια κίνηση προς τη σωστή κατεύθυνση όμως ήρθε πολύ αργά. «Too late too little » που λένε και οι Άγγλοι. Αυτό γιατί ο Νόμος τέθηκε σε εφαρμογή όταν πάγωσαν οι μισθοί και η προαγωγή ήταν ένα πουκάμισο αδειανό χωρίς το μισθολογικό αντίκρισμα  της θέσης που θα ήρε την ανισομισθία.

Όταν θα πάω στο συνέδριο θα σταθώ όρθιος απέναντι στα «παπαγαλάκια» και θα πω τις αλήθειες αυτές με θάρρος ακόμα και αν  με πουν γραφικό και θίξω την καθιερωμένη [mainstream] άποψη. Μια ζωή λέω την τεκμηριωμένη μου άποψη με ευθύτητα, θάρρος και ευπρέπεια  και δεν πρόκειται να σταματήσω στα 50 μου χρόνια… Και μόνος και μετά πολλών..

*Μέλος Δ.Σ. ΑΚΙΔΑ 2014-2017