ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΧΑΤΖΗΛΟϊΖΟΥ*
Εδώ και αρκετούς μήνες, από την πρώτη στιγμή που επιτεύχθηκε συμφωνία με την ΤΡΟΙΚΑ για το μνημόνιο, η ανακοίνωση της αύξησης του διδακτικού χρόνου των εκπαιδευτικών έσπειρε τον πανικό. Το άγχος και η αβεβαιότητα που έχει δημιουργήσει σε χιλιάδες κόσμο το πρόσφατο eurogroup και το κούρεμα είναι συναισθήματα γνώριμα στους συμβασιούχους εδώ και καιρό. Συμβασιούχοι εκπαιδευτικοί με ακόμη και περισσότερο από 10 χρόνια υπηρεσίας είναι αβέβαιοι για το τι τους επιφυλάσσει η αυριανή μέρα.
Ο κάθε συμβασιούχος οφείλει να αναγνωρίσει ότι η ΠΟΕΔ έχει αφιερώσει ατέλειωτες ώρες για να διασφαλίσει πως ακόμη και αν εφαρμοστεί η αύξηση του διδακτικού χρόνου, δε θα γίνει ούτε μια απόλυση. Στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας έγιναν κινήσεις για εντοπισμό αντισταθμιστικών μέτρων για επαναπρόσληψη αυτών των συμβασιούχων που θα έμεναν αδιόριστοι, είτε μέσω της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης είτε άλλων εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Μια δεύτερη εναλλακτική λύση ήταν μια ενιαία ποσοστιαία μείωση στο μισθό όλων των δασκάλων έτσι ώστε να καλυφθούν τα χρήματα που θα εξοικονομούνταν από τις απολύσεις και να τις αποτρέψουν. Η συνηθισμένη απάντηση του ΥΠΠ και της κυβέρνησης (τόσο της σημερινής όσο και της προηγούμενης) σε αυτές τις δύο προτάσεις ήταν πως η επιδίωξη της ΤΡΟΙΚΑ από την αύξηση της ώρας δεν ήταν η οικονομική εξοικονόμηση αλλά καθαρά η μείωση των δημοσίων υπαλλήλων. Αυτό το επιχείρημα καθιστούσε άκυρα και τα δύο πιθανά σχέδια αφού δεν οδηγούσαν στη μείωση των δημοσίων υπαλλήλων.
Πρόσφατα έχει προκύψει μια τρίτη εναλλακτική λύση, ουσιαστικά ένας συνδυασμός των δύο προηγούμενων χωρίς όμως την αύξηση του διδακτικού χρόνου των εκπαιδευτικών. Να γίνει μεν μια μικρή ποσοστιαία αποκοπή στο μισθό όλων των δασκάλων και ταυτόχρονα δε να γίνει εξοικονόμηση θέσεων μέσα από τερματισμό αποσπάσεων, προγραμμάτων ή και άλλων απαλλαγών διδακτικού χρόνου των εκπαιδευτικών. Δυστυχώς, αυτό το σχέδιο είναι το πιο επικίνδυνο από τα τρία: Είναι ορατός ο κίνδυνος όταν παρουσιαστούν στην ΤΡΟΙΚΑ οι νέοι τρόποι εξοικονόμησης θέσεων και διορισμών, να υιοθετηθούν σε συνδυασμό με την αύξηση της ώρας και να οδηγηθούμε σε περισσότερες απολύσεις. Ένας άλλος κίνδυνος είναι πως με τον τερματισμό αυτών των αποσπάσεων και απαλλαγών δε θα καταστεί δυνατή η απορρόφηση των 40, 50, 100 συμβασιούχων που θα περισσέψουν, με αποτέλεσμα να μείνουν αδιόριστοι. Με λίγα λόγια φτάνουμε σε αδιέξοδο αφού και οι τρεις προτάσεις έχουν σημαντικές αδυναμίες.
Υπάρχει όμως μια τέταρτη λύση. Στον ιδιωτικό τομέα όταν ένας εργοδότης δεν μπορεί να συνεχίσει να εργοδοτεί όλους τους υπαλλήλους του, αντί να απολύσει μια μερίδα των υπαλλήλων του ή απλά να τους μειώσει το μισθό τους, τους μειώνει το ωράριο εργασίας τους και κατ' επέκταση το μισθό τους (αναλογικά και δίκαια). Αυτή η μέθοδος μπορεί να εφαρμοστεί και στη δημόσια υπηρεσία. Όλοι οι δάσκαλοι εργάζονται συνολικά 38 ώρες τη βδομάδα. Στα πλαίσια της οικονομικής εξυγίανσης και της μείωσης του κόστους του κρατικού μισθολογίου μπορούμε να εισηγηθούμε μείωση του ωραρίου σε 37 ώρες. Αυτόματα, θα μειωθεί ο μισθός του κάθε εκπαιδευτικού κατά 1/38 (περίπου 2.63%), όμως οι ανάγκες σε δασκάλους θα παραμείνουν οι ίδιες αφού ο διδακτικός χρόνος δεν επηρεάζεται. Η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα σε αυτό το σχέδιο και μια απλή ποσοστιαία συνεισφορά όλων των δασκάλων για αποτροπή των απολύσεων είναι η εξής: Σήμερα εργοδοτούνται περίπου 5100 δάσκαλοι οι οποίοι εργάζονται από 38 ώρες. Δηλαδή το κρατικό μισθολόγιο για τους δασκάλους είναι περίπου 193800 ώρες, αναλόγως της κλίμακας. Με τη μείωση του ωραρίου από 38 ώρες σε 37, εκτός από το γεγονός πως το κράτος εξοικονομεί 2.63% του μισθολογίου των δασκάλων, ταυτόχρονα δείχνει στην ΤΡΟΙΚΑ πως έχει μειώσει σε 188700 τις ώρες των δασκάλων. Δηλαδή, 5100 ώρες που ισοδυναμούν με 134 δάσκαλους, χωρίς όμως να γίνει ΟΥΤΕ ΜΙΑ απόλυση. Αυτή η μείωση του ωραρίου μπορεί να εφαρμοστεί με διάφορους τρόπους, ένας από τους οποίους είναι η κατάργηση της εβδομαδιαίας συνεδρίας προσωπικού.
Τέλος, μια άλλη κίνηση προσφοράς στην οποία μπορούν να προβούν οι δάσκαλοι ως ένδειξη βοήθειας είναι η εθελοντική μηνιαία αποκοπή από το μισθό τους ως συνεισφορά στο ταμείο αλληλεγγύης, έναντι ομολόγων. Η ΠΟΕΔ μπορεί να δημιουργήσει μια λίστα με όλα τα μέλη της που θέλουν να προσφέρουν καθώς και το ποσοστό που μπορεί και θέλει ο καθένας να αποκόπτεται από το μισθό του. Θα δοθεί οδηγία να αποκόπτεται αυτό το ποσό μηνιαία έναντι κρατικών ομολόγων. Σε περίπτωση που το μέλος θέλει να σταματήσει θα δικαιούται ανά πάσα στιγμή. Ταυτόχρονα, θα γίνει συμφωνία με το ΥΠΠ και την κυβέρνηση πως αυτή η προσφορά των δασκάλων θα υφίσταται εφόσον δε γίνονται απολύσεις εκπαιδευτικών.
Ας ελπίσουμε πως θα βρεθεί μια λύση η οποία να είναι δίκαιη, εφαρμόσιμη και δε θα στερεί το δικαίωμα εργασίας σε κανένα.
*Συμβασιούχος δάσκαλος
