ΤΟΥ ΤΑΚΗ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗ*
Περί το 1970, μια καθηγήτρια Μέσης Εκπαίδευσης, δεν τη διόριζαν για δύο – τρία χρόνια, παρόλο που υπήρχαν θέσεις διορισμού. Τότε απαίτησε η ΟΕΛΜΕΚ και νομοθετήθηκε ο κατάλογος διοριστέων ή ακριβέστερα διορισίμων.
Το 1987, επί κυβερνήσεως Σπύρου Κυπριανού, έγιναν οι πρώτες νύξεις για εκσυγχρονισμό του κατάλογου διορισίμων. Έκτοτε, και επί κάθε κυβερνήσεως, ετίθετο επιτακτικά και με αυξανόμενη ένταση, η ανάγκη αλλαγής του συστήματος διορισμού των εκπαιδευτικών. Πιστεύω ότι τώρα ήλθε το πλήρωμα του χρόνου. Το ισχύον σύστημα έχει βαλτώσει. Ένα σύστημα που δεν εφαρμόζεται σε καμιά άλλη υπηρεσία στην Κύπρο, αλλά και σε κανένα κράτος του κόσμου.
Όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς με την εκπαίδευση, και κυρίως οι εκπαιδευτικοί, για δύο πράγματα πρέπει να δείξουν επιμονή ως προς το σύστημα διορισμού: πρώτον, να μην υπάρχουν αδικίες και ρουσφέτι και δεύτερον, να επιλέγονται οι πιο ικανοί και άξιοι εκπαιδευτικοί. Το ισχύον σύστημα, το μόνο θετικό που παρουσιάζει είναι ότι αποκλείει το ρουσφέτι, αλλά έχει σοβαρό μειονέκτημα ότι ταυτόχρονα αποκλείει τους νέους και ικανούς εκπαιδευτικούς. Το νέο προτεινόμενο σύστημα αποκλείει το ρουσφ έτι, αίρει τις αδικίες και επιλέγει τους πιο ικανούς και άξιους. Δεν είναι το τέλειο σύστημα, γιατί τέτοιο δεν υπάρχει, είναι όμως πολύ καλύτερο από το ισχύον και πιο αξιοκρατικό.
Δεν μπορεί οι διεκδικήσεις να έχουν μεταξύ τους ουσιαστικές αντιφάσεις. Σε ένα διορισμένο εκπαιδευτικό, να μειώνεται σταδιακά με την πάροδο του χρόνου ο διδακτικός του χρόνος, με το σκεπτικό ότι μειώνονται οι βιολογικές του αντοχές, παρόλο που αποκτά περισσότερη εμπειρία, ικανότητα, δεξιοτεχνία, χρειάζεται λιγότερη προετοιμασία και γίνεται πιο αποδοτικός, και ταυτόχρονα να υποστηρίζεται ένα σύστημα διορισμού που τείνει συνεχώς να τροφοδοτεί την εκπαίδευση με εκπαιδευτικούς όσο το δυνατόν μεγαλύτερης ηλικίας, με πλήρες ωράριο, χωρίς εμπειρίες, που να απαιτείται περισσότερη προετοιμασία και να θεωρείται ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν τις απαιτούμενες βιολογικές αντοχές.
Η εισαγωγή όμως του νέου συστήματος δεν πρέπει να θυματοποιεί άτομα που απέκτησαν δικαιώματα και θεμελίωσαν προσδοκίες, όπως οι συμβασιούχοι, ούτε και άτομα που ανταποκρίθησαν στην πρόσκληση του κράτους και πίστεψαν στις υποσχέσεις του, όπως αυτοί που πέρασαν την προϋπηρεσιακή τους κατάρτιση.
Γι αυτό, η Επιτροπή Παιδείας του Δημοκρατικού Κόμματος έδωσε έγκαιρα, από το Σεπτέμβριο, την πρόταση της για νέο σύστημα διορισμού των εκπαιδευτικών, ανταποκρινόμενη στην πρόσκληση του Υπουργού Παιδείας και Πολιτισμού. Η πρότασή μας δίδει απάντηση σε όλες τις παραμέτρους που καθορίζουν τον εκσυγχρονισμό του συστήματος.
Στο διάλογο που θα ακολουθήσει πρέπει να ληφθούν υπόψη, η μη θυματοποίηση ατόμων, όπως αναφέρω και πιο πάνω, η πιο ισορροπημένη μοριοδότηση των κριτηρίων και η διάρκεια της μεταβατικής περιόδου. Όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς στα Συμβούλια Παιδείας πρέπει να έλθουν με θέσεις, και όχι αρνήσεις, τις οποίες να καταθέσουν και γραπτώς.
Άκουσα από τηλεοράσεως τον Γ.Γ. της ΟΕΛΜΕΚ να επιτίθεται με σφοδρότητα στο προτεινόμενο νέο σύστημα διορισμού των εκπαιδευτικών και στην επιχειρηματολογία του επικαλέστηκε και τα λόγια του Μεγάλου Αλεξάνδρου «στους γονείς μου χρωστώ το ζην και στο δάσκαλό μου το ευ ζην». Μια ρήση πολύ τιμητική για τους εκπαιδευτικούς. Γνωρίζει όμως ο Γ.Γ. της ΟΕΛΜΕΚ ότι ο Φίλιππος, πατέρας του Μ.Αλεξάνδρου, επέλεξε τον Αριστοτέλη ως δάσκαλο του γιου του, δεν τον πήρε από τον κατάλογο διοριστέων βάσει της σειράς του. Φαντάζεστε τον Αριστοτέλη και τον Πλάτωνα, ως νεαρούς φιλολόγους, να ήταν στον κατάλογο διορισίμων και να περιμένουν 25 χρόνια να διοριστούν;
*Πρόεδρος Επιτροπής Παιδείας ΔΗ.ΚΟ.
Πρώην Πρόεδρος ΟΕΛΜΕΚ
