* Συνέντευξη στο Paideia-News
*Έγραψα την επιστολή χωρίς να υποψιάζομαι ότι θα ήταν κατάλληλη για τον διαγωνισμό!
*Την ώρα που στη Βέρνη διάβασα αυτό που έγραψα κατάλαβα πόση δύναμη έχουν οι λέξεις
*Το μάθημα που πήρα ήταν ότι όταν μιλούμε ή γράφουμε πρέπει να είμαστε υπεύθυνοι για αυτά που λέμε γιατί ότι λέμε επηρεάζουν τους άλλους
*Για πρώτη φορά η αυθεντική επιστολή της Χαράς
«Το 2015, συγκλονίστηκα από την τραγική ιστορία του μικρού Alan Kurdi -του οποίου το άψυχο σώμα ξεβράστηκε στις ακτές της Τουρκίας -όταν μαζί με την οικογένειά του προσπάθησαν να διαφύγουν και να φτάσουν στην Ευρώπη. Για μέρες έβλεπα τις φωτογραφίες που κυκλοφορούσαν και συνειδητοποίησα ότι παιδιά, όπως το 3χρονο αγόρι, δεν θα μπορούσαν ποτέ να μας πουν τις ιστορίες τους για το ποια πραγματικά είναι».
Αυτά αναφέρει σε συνέντευξη της στο Paideia-News η 14χρονη Χαρά Φωκά,μαθήτρια του Γυμνασίου Δροσιάς Λάρνακας που πρόσφατα πήρε το πρώτο βραβείο του 47ου Παγκόσμιου Διαγωνισμού Συγγραφής Επιστολών για Νεαρά ‘Άτομα.
Ανάμεσα σε ένα εκατομμύριο παιδιά από όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου η επιστολή της Χαράς ξεχώρησε και πήρε το πρώτο «χρυσό» βραβείο!
Συνομιλώντας με τη Χαρά, διαπιστώνεις πως είναι άτομο με ευαισθησίες που γνοιάζεται για την ανθρώπινη ύπαρξη ,τον πόνο, τη δυστυχία. Δίδει βαρύτητα στην αξιοπρέπεια και εκτιμά πολύ την ανθρώπινη ζωή.
Γεννημένη στη Λάρνακα η Χαρά, άνκαι η ίδια δεν είναι πρόσφυγας ούτε από τον πατέρα ούτε από τη μητέρα της, από πολύ νωρίς ευαισθητοποιήθηκε από τις ιστορίες που άκουγε, μεγαλώνοντας σε μια ημικατεχόμενη πατρίδα.
Η Χαρά Φωκά, εγγονή του πρώην Αρχηγού της Αστυνομίας Χαράλαμπου Κουλέντη, μας λέγει στη συνέντευξή της στο Paideia-News.
Ενημέρωση για από το σχολείο για τον Διαγωνισμό
ΕΡ: Ποιοι είναι οι λόγοι που σε ώθησαν να λάβεις μέρος στο διαγωνισμό; «Φαντάσου τον εαυτό σου ως μια επιστολή να ταξιδεύει στο χρόνο». Γιατι επέλεξες να καταπιαστείς με αυτό το θέμα;
ΑΠ: Λίγες μέρες πριν λήξει η προθεσμία που έπρεπε να σταλούν οι επιστολές, η καθηγήτριά μου, μας ενημέρωσε ότι υπάρχει αυτός ο διαγωνισμός και θα γράφαμε όλη η τάξη μια επιστολή με θέμα «Φαντάσου ότι είσαι μια επιστολή και ταξιδεύεις στο χρόνο. Τι μήνυμα θέλεις να αφήσεις στους αναγνώστες σου;» Μας είπε ότι δεν είναι υποχρεωτική η συμμετοχή μας, δεν θα τη βαθμολογούσε και οι καθηγητές θα διάλεγαν τις καλύτερες και θα τις έστελναν στο διαγωνισμό.
Επειδή η θεματολογία ήταν ελεύθερη μου άρεσε και αποφάσισα να γράψω για τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα. Γιατί;
Πρώτα από όλα γεννήθηκα και μεγάλωσα ακούγοντας ιστορίες για την προσφυγιά αν και κανένας από την οικογένεια μου δεν είναι πρόσφυγας. Επίσης τα τελευταία χρόνια έβλεπα από τις τηλεοράσεις, άκουγα και διάβαζα αρκετές μαρτυρίες για τη ζωή των προσφύγων και ειδικά των παιδιών.
Το 2015 όμως συγκλονίστηκα από την τραγική ιστορία του μικρού Alan Kurdi του οποίου το άψυχο σώμα ξεβράστηκε στις ακτές της Τουρκίας όταν μαζί με την οικογένειά του προσπάθησαν να διαφύγουν και να φτάσουν στην Ευρώπη. Για μέρες έβλεπα τις φωτογραφίες που κυκλοφορούσαν και συνειδητοποίησα ότι παιδιά όπως το 3χρονο αγόρι δε θα μπορούσαν ποτέ να μας πουν τις ιστορίες τους για το ποια πραγματικά είναι. Καθώς περνούσε ο καιρός άρχισα να νιώθω ότι αυτά τα παιδιά μας έμεναν ως εικόνες και στατιστικοί αριθμοί που μαρτυρούσαν το πρόβλημα. Τίποτα άλλο. Ήταν ανθρώπινες ζωές όμως και οι ζωές δεν πρέπει να γίνονται αριθμοί. Μόλις είδα το θέμα του διαγωνισμού σκέφτηκα ότι ήταν η ευκαιρία μου να τους δώσω φωνή. Να φανταστώ τι θα ήθελαν και τι μήνυμα θα ήθελαν εκείνα να πουν. Έγραψα την επιστολή χωρίς να υποψιάζομαι ότι θα ήταν κατάλληλη για τον διαγωνισμό.
Το μήνυμα
ΕΡ: Ποιο είναι το μήνυμα που ήθελες να περάσεις;
ΑΠ: Ήθελα να τονίσω στους αναγνώστες μια σκληρή πραγματικότητα όπου παιδιά, που άλλοτε θα έπρεπε να είναι ανέμελα και να παίζουν αμέριμνα, αναγκάζονται να περάσουν από δυσκολίες και να χάσουν ακόμα και τη ζωή τους ενώ τα μάτια της ανθρωπότητας τα κοιτάνε αδιάφορα. Αυτό ήθελα να δείξω, τη σκληρότητα και την απανθρωπιά και να πω ότι τα παιδιά αυτά έχουν δύναμη, αξιοπρέπεια, είναι αθώα. Για αυτό σκέφτηκα και τον συμβολισμό με τα Μικρά και Μεγάλα Χέρια. Ήθελα να δείξω την αντίθεση. Το Μικρό Χέρι δεν έχει όνομα γιατί είναι η παγκόσμια ιστορία του κάθε προσφυγόπουλου που έχασε τη ζωή στο παρελθόν, τη χάνει τώρα και θα τη χάσει το πιο πιθανόν και στο μέλλον.
Το μάθημα που πήρα
ΕΡ:Τι σημαίνει για σένα αυτή η τεράστια επιτυχία;
ΑΠ: Χάρηκα πολύ στην αρχή που κέρδισα. Αλλά τώρα βλέπω ότι ο πόνος υπάρχει και δεν είναι σωστό να χαιρόμαστε με τον ανθρώπινο πόνο.
Κέρδισα ωραίες εμπειρίες ειδικά όταν πήγα στη Βέρνη και μου δόθηκε η ευκαιρία να διαβάσω σε ένα ακροατήριο ενηλίκων αυτά που έγραψα. Κάποιοι συγκινήθηκαν και αυτό δε θα το ξεχάσω ποτέ γιατί εκείνη την ώρα κατάλαβα πόση δύναμη έχουν οι λέξεις. Το μάθημα που πήρα ήταν ότι όταν μιλούμε ή γράφουμε πρέπει να είμαστε υπεύθυνοι για αυτά που λέμε γιατί ότι λέμε επηρεάζουν τους άλλους.
ΕΡ: Ποια είναι τα μαθήματα που αγαπάς περισσότερο;
ΑΠ: Μαθηματικά, Φυσική, Βιολογία, Χημεία.
ΕΡ: Από το κείμενο σου φάνηκε πως διαθέτεις πλούσιο λεξιλόγιο. Διαβάζεις λογοτεχνικά βιβλία;
ΑΠ: Διαβάζω πάρα πολλά βιβλία και καμιά φορά και 2 βιβλία ταυτόχρονα. Τώρα διαβάζω πολλά επιστημονικής φαντασίας.
ΕΡ: Τις ελεύθερες σου ώρες με τι ασχολείσαι;
Ζωγραφική και Τάεκβοντο.
Παρασκευάς Σαμάρας: Είμαστε περήφανοι για σένα
Ο κ.Παρασκευάς Σαμάρας , Διευθυντής του Γυμνασίου Δροσιάς όπου φοιτά η Χαρά μας δήλωσε χαρακτηριστικά:
«Στο Γυμνάσιο Δροσιάς εδώ και τρία χρόνια έχει υιοθετηθεί μια πορεία δραστηριοποίησης των μαθητών η οποία έχει πολύ θετικό αντίκτυπο στην αποτελεσματικότητα τους. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, οι μαθητές και οι μαθήτριες μας λαμβάνουν μέρος σε πολλούς διαγωνισμούς.
Η Χαρά Φωκά είναι μια άριστη μαθήτρια, συγκροτημένη και πολύ αποτελεσματική, τόσο στις επιδόσεις στα μαθήματα όσο και στις άλλες δραστηριότητες του σχολείου.
Η παγκύπρια νίκη της στον Διαγωνισμό Δημιουργικής Γραφής των Ταχυδρομείων μας χαροποίησε όλους. Ξέραμε ότι είχε τις δυνατότητες και λίγο-πολύ περιμέναμε τη διάκριση.
Όταν μάθαμε ότι θα πάει στο εξωτερικό για τους τελικούς προσδοκούσαμε, πιστεύαμε, ότι θα έχει μια ακόμα διάκριση, αλλά πραγματικά δεν περιμέναμε την πρώτη θέση!
Το ενημερωτικό τηλεφώνημα από την υπεύθυνη του διαγωνισμού ότι η Χαρά πήρε το πρώτο βραβείο ήταν μια απίστευτη έκπληξη και συνάμα μια τεράστια ικανοποίηση τόσο για την αναγνώριση της Χαράς, όσο και για το ίδιο το σχολείο και τους καθηγητές μας.
Είμαστε όλοι περήφανοι για την επιτυχία της έδειξε την ευαισθησία και τον ανθρωπισμό των νέων ανθρώπων της Κύπρου,πρόβαλε το νησί μας παγκόσμια και τίμησε την Κύπρο, την οικογένειά της και το Γυμνάσιο Δροσιάς.
Χαρά είμαστε περήφανοι για σένα!»
Στο πιο κάτω έγγραφο, για πρώτη φορά η επιστολή όπως την εγραψε η Χαρά
ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΣΥΖΙΝΟΥ
