ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ*
Την ώρα που το Eurogroup εκδίωκε τον Έλληνα Υπουργό Οικονομικών από το τραπέζι των συνομιλιών, πού βρισκόταν ο δικός μας ο Χάρης; Χαμογελούσε και έτριβε τα χέρια; Τι να σκεφτόταν άραγε;
« Την πατρίδα ούκ ελάττω παραδώσω». Δεν λέει πουθενά για Τσίπρα και Βαρουφάκη.
Και βγήκε η απόφαση. ΟΜΟΦΩΝΑ. Και ο Χάρης μαζί Ή και ο Χάρης πρώτος. Στήριξη βρήκε η Ελλάδα από Γαλλία και Ιταλία. Η Κύπρος, μέσω Χάρη, ταυτίστηκε με τον Σόϊμπλε, τον Σούλτς, τον Γιούγκερ, την Μέρκελ και άλλους ευγενείς Ευρωπαίους.
Αλλά και στην Κύπρο ο ίδιος ποντιοπιλατισμός. Ο Αβέρωφ στο twitter του, πριν από το δημοψήφισμα, προέβλεπε με χαιρεκακία ότι η Ελλάδα επιστρέφει στην δραχμή. Η κυβέρνηση σιωπούσε και ΔΗΣΥ – ΔΗΚΟ αρνούνταν, έστω, ένα ψήφισμα στήριξης στον Ελληνικό λαό, στην Ελλάδα που δεχόταν επιθέσεις, απειλές και ύβρεις από τους ηγέτες της Ε.Ε. Και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο η Ελλάδα μετρά τους φίλους της. Το Λαϊκό κόμμα, όπου συμμετέχουν η Μέρκελ και ο Αναστασιάδης ήταν έως και υβριστικοί απέναντι στον Έλληνα Πρωθυπουργό. Θα σταθώ σε δυο στιγμές της συζήτησης του Ευρωκοινοβουλίου, για την Ελλάδα. Η μια αφορά τη δευτερολογία του Αλέξη Τσίπρα – απάντηση σε τοποθετήσεις Ευρωβουλευτών. Τους υπέδειξε ο Έλληνας πρωθυπουργός, απ’ αφορμή αναφορές Γερμανών, κυρίως, βουλευτών στην Αρχαία Τραγωδία, ότι ο Σοφοκλής στην τραγωδία του Αντιγόνη, έθετε πάνω από τους όποιους νόμους, το δίκαιο των ανθρώπων. Την ώρα δηλαδή που οι βουλευτές της Μέρκελ κάκιζαν την Ελλάδα με ύφος Αδόλφου Χίτλερ, ο Έλληνας πρωθυπουργός, της αριστερής κυβέρνησης, εξήρε τις αρχαιοελληνικές αξίες, που στην πορεία κατέστησαν ευρωπαϊκές, όπως: η αλληλεγγύη, η ανθρωπιά, η αρετή, το ήθος, η ανοχή, η παρρησία. Και στις αρχαίες τραγωδίες κυριαρχούσε το τραγικό σχήμα: Ύβρις – Τίσις – Νέμεσις. Και οι Ευρωπαίοι ηγέτες περιέπεσαν σε ύβρι, αλαζονεία, όταν καθύβριζαν τον Τσίπρα και την κυβέρνησή του γιατί πήγε σε δημοψήφισμα. Η Ευρώπη της δημοκρατίας, αφαιρούσε το στοιχειώδες δικαίωμα της Ελλάδας, που γέννησε την δημοκρατία, ν’ απευθυνθεί στο λαό. Αφαιρούσε το δικαίωμα των Ελλήνων ν’ αποφανθούν αν δέχονται τις καταστροφικές προτάσεις των δανειστών ή όχι.
Αυτό, όμως, που στην συνεδρία του Ευρωκοινοβουλίου, στις 8 του μηνός, θα παραμείνει στις μνήμες όλων, πέραν από την παρουσία του Έλληνα πρωθυπουργού, ήταν η παρέμβαση του Ευρωβουλευτή Μανώλη Γλέζου.
Ο ήρωας της Κατοχής και της Αντίστασης. Ο ζωντανός θρύλος. Σηκώθηκε όρθιος και με απαράμιλλη παρρησία, σε λίγα λεπτά θύμισε τι είναι η Ελλάδα για την Ευρώπη, τι χρωστά η Ευρώπη και ο κόσμος στην Ελλάδα, ποιο είναι σήμερα το δίκαιο και ποιο το άδικο. Απλά και σταράτα. Εκεί, σαν δωρική κολόνα, βγαλμένος από την ιστορία και την αρχαιότητα. Μέσα σε δυο λεπτά πέρασαν από μπροστά μας η Κατοχή και η Αντίσταση, ο Γλέζος ν’ ανεβαίνει στην Ακρόπολη και να κατεβάζει την γερμανική σημαία, πέρασε ο εμφύλιος και τα ξερονήσια, οι εξόριστοι και οι εκτελέσεις. Πεινάσαμε, διψάσαμε, πονέσαμε μέσα σε λίγα λεπτά. Ο Γλέζος έκανε τους Έλληνες περήφανους. Και τους Έλληνες Αριστερούς, διπλά περήφανους. Και τον Έλληνα πρωθυπουργό να τον καμαρώνει, όση ώρα μιλούσε, μ’ ένα ελαφρύ χαμόγελο, σχεδόν μειδίαμα, το μοναδικό ίσως καθόλη τη διάρκεια της συζήτησης, χαμόγελο αισιοδοξίας. Και όταν παρήλθαν τα δυο λεπτά και όρθιοι χειροκροτούσαν πολλοί Ευρωβουλευτές, ξεχώρισαν οι δυο Ευρώπες. Η μια τον λαών και η άλλη των μονοπωλίων. Η Ευρώπη των εργαζομένων και η Ευρώπη του κεφαλαίου.
Πού είχαμε μείνει;
Στο Χάρη Γεωργιάδη. Να κρύβεται.
Ας βγει έξω.
Ο Βαρουφάκης έφυγε….
*Πρόεδρος Προοδευτικής Κίνησης Καθηγητών
