ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ ΧΑΡΑΛΜΠΟΥΣ*
Όπως λέμε, σ’ αγαπάω με δόσεις. Ή με ποσοστά. Έχεις, ας πούμε, 27% αγάπη (τόσο πήρε το αδελφό κόμμα της Ν.Δ. στις εκλογές) και 10% στήριξη. Όπως τα δέκα ευρώ που εγκρίνονται κάποτε σε προϋπολογισμούς του κράτους, όταν απουσιάζει αναλυτικά το έργο που θα υλοποιηθεί και απλώς εκδηλώνεται κατ’ αυτό τον τρόπο η πολιτική βούληση.
Έτσι, λοιπόν, 10% στήριξη στην Ελλάδα. Πιο πάνω δεν γίνεται. Για τους εξής δέκα λόγους που άπτονται των εθνικών μας συμφερόντων:
1ον Δεν γνωρίζουμε το έργον, τουτέστι, ποια είναι η θέση της Ελληνικής Κυβερνήσεως.
2ον Δεν καταλάβαμε τι ζητά η Ελλάδα!
3ον Όποια θέση και να πέρναμε δεν θα άλλαζε τα πράγματα για την Ελλάδα. Είναι που είναι χαμένη. Γι’ αυτό δεν την στηρίξαμε.
4ον Ανήκουμε στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (Ε.Λ.Κ) όπως και η Μέρκελ και ο Σόιμπλε. Δεν θα χάσουμε παραδοσιακούς φίλους για την … Ελλάδα.
5ον Η Ελλάδα αναθεματίζει την Τρόικα και τα Μνημόνια, ενώ για μας μπορούσαν να είναι και το «Ιδεολογικό μας Μανιφέστο».
6ον Αυτοί σταμάτησαν τις ιδιωτικοποιήσεις, εμείς τώρα αρχίσαμε.
7ον Αυτοί έβγαλαν τις γραβάτες, εμείς μόλις ανανεώσαμε την γκαρνταρόπα μας.
8ον Αυτοί είναι Αριστεροί, δηλαδή κομμουνιστοσυμμορίτες, όπως το Ρίτσο και τον Βελουχιώτη, ενώ εμείς κάργα Δεξιοί.
9ον Αυτοί με τον λαό (αύξησαν τον κατώτατο μισθό και τις συντάξεις, φορολογούν τον πλούτο και τη μεγάλη ιδιοκτησία) ενώ εμείς με τα τζάκια (κόβουμε μισθούς, συντάξεις, επιδόματα και βγάζουμε εκτός τα εκατομμύρια μας, ας είναι και μια μέρα πριν το κούρεμα, κι ας είναι ο συμπέθερος, ο γαμπρός, η κόρη, ο κουμπάρος, ……. Τι ξεφτίλα!!
10ον Αυτοί διαπραγματεύονται με την Τρόικα, τους Ευρωπαίους εταίρους, το Δ.Ν.Τ., ενώ εμείς κρατάμε χαρακτήρα: Δεν διαπραγματευόμαστε με κανένα. Οι θέσεις μας (?) είναι αδιαπραγμάτευτες.
Και οι συνειρμοί σπρώχνοντας ο ένας τον άλλον μας πάνε πολύ πίσω. Ίσαμε την αρχαιότητα. Τους Περσικούς Πολέμους, που μόνη η Ελλάδα τα έβαλε με την πολύχρυση Αυτοκρατορία όταν κάποιοι – ίσως – θα έλεγαν ότι «και να την στηρίζαμε δεν θα άλλαζε τίποτα». Θυμήθηκα τους οπλαρχηγούς του 1821, τον Κολοκοτρώνη, τον Καραϊσκάκη, τον Διάκο, που τους έλεγαν τρελλούς γιατί κάποιοι «δεν καταλάμβαιναν τι θέλει η Ελλάδα». Αλλά και τον Γρηγόρη Αυξεντίου να μονολογεί στην καιόμενη σπηλιά, στιγμές πριν το θάνατό του, ότι: «Τα πάντα είναι ανύπαρχτα πριν τα σκεφτείς και πριν τα πράξεις.
Όχι, μονάχα να τα σκεφτείς, ή μονάχα να τα πράξεις, μα να τα πράξεις και να τα σκεφτείς μαζί. (Κανένας δεν υπάρχει μόνος χωρίς τη βοήθεια του άλλου)».
Φυσικά, η πιο πιστή συνοδός της ιστορίας του ελληνισμού υπήρξε η προδοσία. Στις Θερμοπύλες, στο Μεσολόγγι, στο Σούλι, αλλά και στην σύγχρονη Ιστορία της Ελλάδας τον Απρίλιο του 1967 με τη Χούντα. Και οι συνειρμοί και πάλι μας ωθούν και στην τοπική μας ιστορία. 15 Ιουλίου 1974. Κάποιοι μας πρόδωσαν και άνοιξαν τις πύλες στον εχθρό.
Τρέμω με την σκέψη, μήπως κάποιοι εύχονται την αποτυχία της Ελλάδας και του λαού της, απλά για να επιβεβαιωθούν οι πολιτικές τους. Τρέμω ακόμα περισσότερο αν έχουν κάνει κάτι περισσότερο και δεν έμειναν μόνο στις ευχές.
Αυτό θα ισοδυναμούσε με προδοσία.
Σαν αυτές που αναφέραμε προηγουμένως.
Τα κίνητρα είναι δυστυχώς τα ίδια. Επικαιροποιημένα!
*Πρόεδρος Προοδευτικής Κίνησης Καθηγητών
