ΤΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑ ΧΑΤΖΗΑΝΑΣΤΑΣΗ*
Έντονες είναι οι δηλώσεις γύρω από το θέμα της ανοίγματος και επιστροφής της κλειστής πόλης της Αμμοχώστου στους νόμιμους κατοίκους της, ενόψει και της έλευσης της ημερομηνίας για επανέναρξη των συνομιλιών στο Κυπριακό βάσει του χρονοδιαγράμματος που έχουν θέσει τα Ηνωμένα Έθνη. Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των πολύχρονων συνομιλιών είναι οι ψευδοπαραχωρήσεις της Τουρκίας, αλλά και η μη σταθερή στρατηγική πολιτική την οποία υιοθετούν οι εκάστοτε Πρόεδροι της Κυπριακής Δημοκρατίας, αφού πολλές φορές έχουμε αντικρίσει διαφοροποίηση στις θέσεις της χώρας όσον αφορά το Κυπριακό.
Αναπαράγοντας την δήλωση του Προέδρου της Δημοκρατίας για προσδοκίες με νέα δυναμική πολιτική στο Κυπριακό, εγώ θα συνέχιζα με την αναγκαιότητα ύπαρξης μιας καλομελετημένης στρατηγικής, κάτι το οποίο όχι μόνο απουσιάζει από το Εθνικό Συμβούλιο, αλλά θα έπρεπε να έχει γίνει από καιρό.
Αρχικά τα πολιτικά κόμματα και η ευρύτερη πολιτική σκηνή πρέπει να δουν πού βρίσκεται τώρα το Κυπριακό και η χώρα μας, ώστε να αξιολογήσουν σωστά την παρούσα κατάσταση και να περιορίσουν στο ελάχιστο τις όποιες διαφωνίες στο πρόβλημά μας. Αν δεν συμφωνείς στο εσωτερικό μέτωπο, πώς θα συμφωνήσεις με τρίτους.
Εν συνεχεία πρέπει να δημιουργηθεί ένα μακροπρόθεσμο στρατηγικό σχέδιο, το οποίο θα περιλαμβάνει μελλοντικές στρατηγικές κινήσεις επισημαίνοντας τις κόκκινες γραμμές καθώς και τους ελιγμούς, τους οποίους η χώρα και ο εξουσιοδοτημένος συνομιλητής της θα απαιτείται να κάνουν . Φλέγοντα θέματα όπως: η παράνομη “επιτροπή ακίνητης περιουσίας” στα κατεχόμενα , η επιστροφή της πόλης της Αμμοχώστου, δεν θα πρέπει να συνεχίσουν να αιωρούνται. Με αυτό τον τρόπο θα σταματήσουμε να βρισκόμαστε πάντα ένα βήμα πίσω από την τούρκικη διπλωματία και σύμφωνα με τον μεγάλο Κινέζο θεωρητικό της στρατηγικής Σουν Τσού : «Ο πολεμιστής είναι δυνατός, όταν αναγκάζει τον εχθρό να του απαντήσει. Είναι αδύναμος, όταν αυτός απαντά στον εχθρό».
Συμπαραστάσεις από φίλες χώρες, δηλώσεις , ψηφίσματα και συστάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου συμπεριλαμβανομένου και αυτών της Αμμοχώστου 550 (1984) και 789 (1992), θα μπορούν να αξιοποιηθούν άμεσα και να αποτελέσουν τα «όπλα» για την υλοποίηση αυτής της στρατηγικής. «Οι ευκαιρίες πολλαπλασιάζονται καθώς τις αρπάζουμε».
Εν κατακλείδι, με τη θέσπιση μιας σχεδόν ομόφωνης στρατηγικής της οποίας οι αλλαγές θα γίνονται μόνο για την αναπροσαρμογή της στην παρούσα κατάσταση θα έχουμε καλύτερα αποτελέσματα στις διαπραγματεύσεις στο Κυπριακό Πρόβλημα.
*Εκπρόσωπος φοιτητών τμήματος Λογιστικής& Χρηματοοικονομικών Πανεπιστημίου Κύπρου
