ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΙΩΣΗΦΙΔΗ*
Τετάρτη 10:20 το πρωί. Στο γραφείο μου σύσκεψη της διευθυντικής ομάδας και του συμβουλίου διεύθυνσης για ενημέρωση για τα τρέχοντα θέματα. Προσπαθώ να δώσω τέλος στη συζήτηση γιατί ο χρόνος μας πιέζει. Στις 10:30 θα πρέπει να δώσω τους φακέλους με τα εξεταστικά δοκίμια στους επιτηρητές. Μέρα εξέτασης για το μάθημα της Ιστορίας Α΄ λυκείου.
Τα καταφέρνω! 10:28 οι συνάδελφοι φεύγουν από το γραφείο μου και καλώ τους επιτηρητές για να πάρουν τα θέματα των εξετάσεων. Πριν προλάβουν να έρθουν, δυο γονείς ζητούν να μεν δουν. Τους παρακαλώ να περιμένουν λίγα λεπτά μέχρι να δοθούν τα γραπτά στους επιτηρητές. Οι γονείς αποσύρονται και κάθονται στο καθιστικό του σχολείου μέχρι να τους ειδοποιήσω.
10:35 τελειώνει η διανομή των γραπτών στους επιτηρητές και κτυπά το κουδούνι για την είσοδο των μαθητών στις αίθουσες για την εξέταση στο μάθημα της Ιστορίας. Καλώ στο γραφείο μου τη μητέρα που είχε φτάσει πρώτη για να μου αναφέρει τους λόγους που ήθελε να μου μιλήσει. Το θέμα όχι τόσο απλό με αναγκάζει να την κρατήσω στο γραφείο μου για σχεδόν 15 λεπτά. Ο δεύτερος γονέας, ένας πατέρας, περίμενε υπομονετικά τη σειρά του.
10:45 κτυπά το κουδούνι 2 φορές για την έναρξη της εξέτασης και μερικά λεπτά αργότερα τελειώνει η συνάντηση με τη μητέρα. Καλώ τον πατέρα στο γραφείο μου. Στο χέρι του έχει ένα διαφανή φάκελο με κάποιο έντυπο μέσα. Το μάτι μου διάκρινε να υπάρχει στο έντυπο κάποια σφραγίδα. Του είπα να καθίσει και να με ενημερώσει.
«κ. Ιωσηφίδη, είμαι ο πατέρας του μαθητή Μ.Χ και έρχομαι από το νοσοκομείο…». Από κεκτημένη ταχύτητα, τον διακόπτω πριν να ολοκληρώσει. « Το παιδί σας έχει τώρα εξέταση;» τον ρώτησα. «Μάλιστα» απαντά ο πατέρας και ξανά εγώ τον διακόπτω. «Μην ανησυχείτε. Υπάρχει Β’ σειρά εξετάσεων σε μερικές μέρες. Εύχομαι να μην υπάρχει τίποτα το ιδιαίτερο ανησυχητικό με τον Μ. για να μπορέσει να ετοιμαστεί για τη Β΄ σειρά».
«κ. Ιωσηφίδη, ο Μ. είναι ήδη στην αίθουσα της εξέτασης. Δεν θα χρειαστεί άλλη μέρα για εξέταση» μου απαντά ο πατέρας. « Ζήτησα προσωρινό εξιτήριο από το νοσοκομείο για να το φέρω στην εξέταση. Δεν ήθελε να χάσει τις εξετάσεις. Θα τον περιμένω και μόλις τελειώσει θα πρέπει να επιστρέψει πίσω για να συνεχίσει την νοσηλεία. Έχω μαζί μου και το σχετικό έντυπο από το νοσοκομείο.»
«Είστε βέβαιος πως είναι σε θέση να γράψει; Έχει προετοιμαστεί; Θέλω να μάθω λεπτομερώς για το λόγο που βρίσκεται στο νοσοκομείο» ρώτησα τον πατέρα. Το μυαλό μου λειτούργησε και πάλι λίγο καχύποπτα. Μήπως υπάρχει κανένα μεταδοτικό νόσημα και η παρουσία του μαθητή στην αίθουσα με άλλα 15 παιδία θα συνιστούσε κίνδυνο για τους υπόλοιπους.
«κ. Ιωσηφίδη. Είμαστε στο νοσοκομείο από το βράδυ της Παρασκευής όταν κρίθηκε αναγκαίο ο Μ. να κρατηθεί για νοσηλεία εξαιτίας σοβαρών τραυμάτων στο πρόσωπο και κυρίως στα μάτια. Ο Μ. κτυπήθηκε άγρια από 18χρονο. Έχει κατάγματα στο πρόσωπο και το μάτι είναι έντονα πρησμένο, σχεδόν κλειστό. Τις δυο τελευταίες μέρες ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση. Δεν ήταν δυνατό να διαβάσει. Από ψες υπήρχε μια μικρή βελτίωση στο μάτι και μπόρεσε να διαβάσει για λίγο. Έτσι σήμερα ο γιατρός μας επέτρεψε για μερικές ώρες να φύγουμε από το νοσοκομείο για την εξέταση. Το πρόβλημα είναι για τη Δευτέρα που έχει ξανά εξετάσεις στις 10:45 και στις 11:00 πρέπει να βρίσκεται στο γενικό νοσοκομείο στη Λευκωσία για να το εξετάσει ειδικός γιατρός γιατί μάλλον θα χρειαστεί διορθωτική επέμβαση στο πρόσωπο. Τι θα γίνει με την εξέταση; Δεν θέλει να την χάσει. Μπορεί να γράψει νωρίς το πρωί ώστε να μπορέσει να είναι και έγκαιρα στο νοσοκομείο για την ιατρική εξέταση;»
Στα έξι χρόνια στη θέση του διευθυντή πρώτη φορά συναντούσα μαθητή με επιβεβαιωμένο σοβαρό ιατρικό πρόβλημα, όχι μόνο να μη θέλει να αποφύγει τις εξετάσεις, αλλά να αναζητά και τρόπο να πάρει την εξέταση πριν πάει στο νοσοκομείο. Δεν ζήτησε καμιά ιδιαίτερη διευκόλυνση ούτε εξαίρεση. Απλά παρακάλεσε για αλλαγή ώρας της εξέτασης. Ποιος θα μπορούσε να του το αρνηθεί; Είναι αυτά τα παιδιά που με το ήθος και τη συμπεριφορά τους μας δίδουν μαθήματα και κουράγιο για να συνεχίζουμε το λειτούργημα του δασκάλου.
Σημείωση: Ο Μ. είναι μαθητής ενταγμένος στο πρόγραμμα στήριξης λόγω κάποιου διαγνωσμένου προβλήματος. Οι γονείς είναι άνεργοι. Ο πατέρας δανείστηκε αυτοκίνητο από φιλικό πρόσωπο για να μπορέσει να μεταφέρει τον Μ. από το νοσοκομείο στο σχολείο για την εξέταση και μετά να τον μεταφέρει ξανά πίσω στο νοσοκομείο.
*Διευθυντής Λυκείου Λινόπετρας
