Υπουργείο Παιδείας: Κανένα πραξικόπημα – Καμία ΕΟΚΑ Β Κανένας νεκρός – Κανένα μήνυμα


Μήνυμα Υπουργού Παιδείας κ. Κώστα Καδή – Διαβάζει ο Βοηθός Διευθυντής κ. …

ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ* 

Το μήνυμα φυσικά δεν ήλθε ποτέ!

Κι ας αναγραφόταν στα προγράμματα των σχολικών εκδηλώσεων.

Η 7η Δεκεμβρίου καθιερώθηκε από την κυβέρνηση (όχι αυτή, από την προηγούμενη) ως η μέρα των Μαχητών της Αντίστασης.

Στα σχολεία την μέρα αυτή γίνεται εκδήλωση, όπου τιμούνται οι Μαχητές, οι πεσόντες κατά το πραξικόπημα, αλλά και από την ΕΟΚΑ Β πριν απ’ αυτό.  Η 7η Δεκεμβρίου ήταν η μέρα επιστροφής του Μακαρίου στην Κύπρο, μετά τα τραγικά γεγονότα. Τίθενται, λοιπόν, ν’ αποστέλλεται μήνυμα του Υπουργού Παιδείας το οποίο διαβάζεται στην αρχή της εκδήλωσης.

Αυτή τη φορά μάταια ανέμεναν οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές.  Το μήνυμα δεν ήλθε.  Στην αρχή είχε εκληφθεί ως λάθος, ως παράληψη.  Πολύ γρήγορα ήλθε το μήνυμα από το Υπουργείο, ότι συνειδητά ο Υπουργός δεν έστειλε μήνυμα.  Μην περιμένετε.  Να θυμίσω ότι πρόκειται για τον ίδιο Υπουργό που πριν λίγο καιρό εξίσωσε το θύμα με τον θύτη, θεωρώντας ότι η περίοδος δράσης της ΕΟΚΑ Β ήταν απλά μια εμφύλια διαμάχη.

Το μήνυμα, λοιπόν, συνειδητά δεν στάλθηκε. Από το Υπουργείο Παιδείας, για πρώτη φορά, αμφισβητείται, τόσο ξεκάθαρα, το πραξικόπημα, η ΕΟΚΑ Β, οι νεκροί.

Οι εκδηλώσεις όμως πραγματοποιήθηκαν κανονικά.  Και ειπώθηκαν τα πράγματα με το όνομά τους.  Την ΕΟΚΑ Β και τον ιδρυτή της, το ρόλο της Χούντας, το πραξικόπημα και πως αυτό άνοιξε τις πόρτες στον Αττίλα.  Μέσα σε κλίμα σεπτής κατάνυξης, παρόντες και οι νεκροί Μαχητές που υπερασπίστηκαν τη Δημοκρατία.  Ήταν εκεί.  Στα πρώτα – πρώτα καθίσματα.  Αναφέροντάς τους ονομαστικά οι μαθητές.  Ο μεγάλος απών, εσείς κ. Υπουργέ.  Δεν είχατε δυο λόγια να πείτε στη μνήμη των νεαρών παιδιών που έδωσαν τη ζωή τους υπερασπιζόμενοι αξίες και αρχές.  Κάποιοι από αυτούς ήταν μαθητές.

Άραγε αυτό εννοείτε, κ. Υπουργέ, όταν λέτε ότι θα φέρετε αλλαγές στην παιδεία;  Ότι θα αξιολογήσετε τα Αναλυτικά Προγράμματα;  (που δεν θέλετε να εφαρμόσετε γιατί δημιουργήθηκαν επί προηγούμενης κυβέρνησης).  Ότι είστε ιδιαίτερα ευαίσθητος στο μάθημα της Ιστορίας;  Με την πράξη σας (ή την συνειδητή παράλειψή σας) επήλθε, ήδη, η πρώτη παραχάραξή της.

Στείλατε στα σχολεία και τους τρεις υπό έμφαση στόχους της σχολικής χρονιάς 2014 – 2015.  Στο στόχο «Διαχρονικά διδάγματα από τους αγώνες των Κυπρίων για ελευθερία», επιμελώς παραγράψατε το πραξικόπημα.  Ξεκινάτε από τον Ονήσιλο και φτάνετε στην Τουρκική εισβολή 1974 χωρίς καμιά αναφορά (και πάλι) για το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 και γι’ αυτούς που έπεσαν υπερασπιζόμενοι την Δημοκρατία.  Πώς θα εξηγήσουμε, αλήθεια, στους μαθητές ότι φτάσαμε στην εισβολή.  Καλλιεργούμε μ’ αυτό τον τρόπο ιστορική συνείδηση, κ. Υπουργέ ή απλώς σύγχυση ιστορική και λογικό κενό, αφού στους κανόνες της φυσικής, αλλά και της ίδιας της ζωής τους, τους μαθαίναμε την αιτία, την αφορμή, το αποτέλεσμα;

Στο πολυσέλιδο κείμενο που στείλατε στα σχολεία, παραθέτετε και παράρτημα για τον κάθε στόχο με εισηγήσεις προς τις σχολικές μονάδες για προώθηση και υλοποίηση των στόχων.  Και πάλι δεν κάνετε καμία αναφορά στο πραξικόπημα ή στην ΕΟΚΑ Β.  Τι να περιμένουμε;

Ποιο το επόμενο σας βήμα;  Να διαγράψετε από τα σχολικά εγχειρίδια και τα κεφάλαια και όποιες ιστορικές αναφορές γίνονται για την περίοδο αυτή;  Κάντε το!  Μπορεί να ξεγελάσετε τα παιδιά, όμως:

«… ο Μιχάλης που έφυγε μ’ ανοιχτές πληγές απ’ το νοσοκομείο

ίσως μιλούσε για ήρωες όταν, τη νύχτα εκείνη

που έσερνε το ποδάρι του μες στη συσκοτισμένη πολιτεία,

ούρλιαζε ψηλαφώντας τον πόνο μας.  «Στα σκοτεινά

πηγαίνουμε, στα σκοτεινά προχωρούμε …

Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά».

Γ.  Σεφέρη

Κύριε Υπουργέ.  Το ατόπημά σας είναι κατ’ εξακολούθηση.  Δεν είναι ούτε λάθος ούτε παράλειψη.  Έχετε ανεξήγητα μελανουργήσει.  Είστε υπόλογος.  Όχι σε μας.  Γνωρίζουμε και ζήσαμε τα γεγονότα.  Ούτε και στα παιδιά.  Θα γνωρίσουν την αλήθεια, όσο κι’ αν την αποκρύβουν κάποιοι, αυτή πεισματικά θα ριζώνει και θα σπάζει το τείχος όπου προσπαθούν μέσα να την κτίσουν.  Είστε υπόλογος στους συγγενείς των νεκρών, που εδώ και σαράντα χρόνια ζητούν, όχι εκδίκηση ή τιμωρία (πλέον).

Ζητούν δικαίωση.

Θα κλείσω με κάποιους στίχους του Δώρου Λοϊζου, ενός από τα παλληκάρια που αρνηθήκατε προχθές να τιμήσετε με δυο λόγια.  Ίσως και νάθελε να σας τους αφιερώσει:

«Οι προδομένοι άγγελοι ας δικαιολογήσουν την πίκρα μου…

Η άνοδος είναι ο αντικατοπτρισμός του βυθίσματος στο έρεβος…

Άγγελοι, σκεπάστε με στις φτερούγες σας…

Διψώ… Καίομαι…

Βοήθεια!

Νερό… Φώς!»

*Πρόεδρος Προοδευτικής Κίνησης Καθηγητών 

 




Comments (0)


This thread has been closed from taking new comments.





Newsletter











154