ΤΟΥ ΧΑΡΗ ΨΑΛΤΗ*
Οι τελευταίες ενέργειες της Βουλής με την ατεκμηρίωτη και ανελέητη κριτική, την απαξίωση και τον εκμηδενισμό της αυτονομίας του Πανεπιστημίου Κύπρου, η παραίτηση της κ. Ζήνας Πουλλή, Διευθύντριας Μέσης Εκπαίδευσης, λόγω της ύπαρξης ανθρώπων στο Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού που ασχολούνται αποκλειστικά με το ρουσφέτι, καθώς και οι πρόσφατες αναξιοκρατικές αποσπάσεις στη βάση κομματικών ταυτοτήτων και οι γενικές «εκκαθαρίσεις» στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο Κύπρου – όλα αυτά δείχνουν ότι η παιδεία του τόπου έχει βάλει για τα καλά την όπισθεν προς τον Μεσαίωνα.
Αυτές οι τελευταίες εξελίξεις φανερώνουν επίσης ότι τα της παιδείας διαχειρίζονται πλέον άτομα, χωρίς προσόντα και με απουσία οράματος, τα οποία διακατέχονται παράλληλα από μένος ρεβανσισμού και αντι-διανοητικότητας· ό,τι δηλαδή πιο οπισθοδρομικό έχει να επιδείξει η πολιτική και πνευματική ζωή μιας χώρας.
Η πολιτική ανάλυση πίσω από τις εξελίξεις δείχνει ακόμα ότι ο διορισμός του πολιτικού Κυριάκου Κενεβέζου στη θέση του Υπουργού Παιδείας και Πολιτισμού, με μόνα κριτήρια τα εσωκομματικά και μικροπολιτικά συμφέροντα της συγκυβέρνησης, ήταν όντως καθόλα ατυχής. Η αλλαγή πρόσωπων στην επιτροπή Παιδείας της Βουλής ήταν και πάλι ατυχής όπως αποδεικνύεται. Οι επιπτώσεις από αυτούς τους πολιτικούς διορισμούς και αλλαγές στη βουλή αναμένονται τραγικές για την παιδεία του τόπου μας.
Τα μηνύματα ανησυχίας από όλους τους σκεπτόμενους πολίτες (από όλο το φάσμα των πολιτικών αποχρώσεων) όλο και πυκνώνουν. Πού πηγαίνουμε; Σε τόσο πια χαμηλό σημείο έφτασε η διαφθορά κάποιων πολιτικών, ώστε να μην ανέχονται δίπλα τους άτομα και θεσμούς που να βγάζουν με το έργο τους την Κύπρο ασπροπρόσωπη σε διεθνές επίπεδο και να προχωρούν τον τόπο μας μπροστά; Μήπως τελικά φοβούνται την σύγκριση; Ποια είναι η λογική τους;
Όταν βρίσκεσαι στο πολιτικό τιμόνι μιας χώρας, δεν κτυπάς με λασπολογίες και δεν επιδιώκεις να καθυποτάξεις στις πολιτικές σου βουλές (δια της πλαγίας και με δήθεν πρόφαση την οικονομική εξυγίανση) την ποιοτική τριτοβάθμια εκπαίδευση των παιδιών μας και την αυτονομία του πανεπιστημίου. Όταν προχωράς σε αντι-μεταρρύθμιση της μεταρρύθμισης και στελέχωση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου Κύπρου δεν ξαποστέλνεις συντονίστριες και εκπαιδευτικούς με πείρα, δράση και διδακτορικά από τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου για να τους αντικαταστήσεις με κομματικά κριτήρια με άτομα που δεν έχουν καν τα σχετικά στοιχειώδη προσόντα. Σε άλλες χώρες, που οι πολιτικοί τους δεν τις οδήγησαν στη χρεοκοπία, οι πρακτικές είναι ακριβώς οι αντίθετες. Σε άλλες χώρες είναι σε καιρούς κρίσης που αυξάνονται οι επενδύσεις στην παιδεία, που αναζητείται το καλύτερο ανθρώπινο δυναμικό για να στελεχώσει τη δημόσια παιδεία και να ενισχύσει τον παραγωγικό διάλογο.
Ζητείται ελπίς, ζητείται όραμα. Η ενδυνάμωση της αυτονομίας των Πανεπιστήμιων είναι η κινητήριος δύναμη της δημιουργικότητας που χρειάζεται ο τόπος μας για να βγει από την κρίση και τα σημερινά αδιέξοδα. Η αναβάθμιση και όχι η υποβάθμιση της στελέχωσης της δημόσιας παιδείας είναι αυτή που θα μας βγάλει από την εσωστρέφεια, τη διαπλοκή και τον νεποτισμό της πολιτικής. Επιλέγω να πιστεύω ότι η πλειοψηφία των πολιτικών μας θέλουν και μπορούν να φέρουν την αλλαγή προς αυτή την κατεύθυνση και ελπίζω ότι ο πρόεδρος της δημοκρατίας θα βάλει τέρμα σε αυτή την κατρακύλα.
*Επίκουρος Καθηγητής, Τμήμα Ψυχολογίας, Πανεπιστήμιο Κύπρου
