« … ουδείς ασφαλέστερος εχθρός απ’ τον ευεργετηθέντα αχάριστο»
Ηράκλειτος
ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ*
Είναι γεγονός ότι και η ΧΑΡΑΥΓΗ και το ΑΚΕΛ και άλλα στελέχη της Αριστεράς, όπως και ο Γιάγκος Ποταμίτης στον οποίο γίνεται αναφορά, προσπαθούσαν απεγνωσμένα ν’ αποτρέψουν έναν αδελφοκτόνο εμφύλιο πόλεμο, όπως και την τούρκικη εισβολή, αλλά φαίνεται απευθύνοντο σε ώτα μη ακουόντων. Βλέποντας τη δράση της ΕΟΚΑ Β’ καλούσαν «τα μέλη των ομάδων του Γρίβα αλλά και κάποιους αυτόκλητους υποστηρικτές της κυβέρνησης ν’ αναλογισθούν τας σοβαράς ευθύνας των έναντι της πατρίδος», γιατί ακριβώς, θα οδηγούμασταν σε αδελφοκτόνο πόλεμο. Και η δήλωση αυτή, έγινε στις 27 Ιανουαρίου 1974. Πριν το πραξικόπημα. Τότε, που κανείς δεν ήξερε μέχρι που θα οδηγούσε η προδοσία. Και αν ο Υπουργός Παιδείας ήταν τότε επτά (7) μόλις χρονών δεν τον απαλλάσσει από το σημερινό του ατόπημα, την εξίσωση, δηλαδή, θύτη και θύματος, λέγοντας μάλιστα ότι «Οι άφρονες συνταγματάρχες εκμεταλλεύτηκαν την αγάπη για την Ελλάδα και τα ενωτικά αισθήματα μερίδας ελληνοκυπρίων, οι οποίοι αποτέλεσαν την παράνομη οργάνωση ΕΟΚΑ Β και έγιναν συνεργοί στα σχέδια τους». Κάποιοι μάλιστα, αυτές τις μέρες μίλησαν και για «αμούστακα παιδιά». Αμούστακα παιδιά οι τρεις Μητροπολίτες που προχώρησαν και στο εκκλησιαστικό πραξικόπημα στην προσπάθεια τους να εξοντώσουν τον Μακάριο; Αμούστακα παιδιά ήταν οι τρεις που ανέβηκαν στη ταράτσα της Σεβερείου και κατέρριψαν το ελικόπτερο του Μακαρίου; Όλοι όσοι προέβησαν στις στυγερές δολοφονίες και εν τέλει στο προδοτικό πραξικόπημα; Κι’ αν ακόμα υπήρχαν στην ΕΟΚΑ Β και αμούστακα παιδιά, αυτά μεγάλωσαν, γέρασαν και δεν βρήκαν τη δύναμη να ζητήσουν μια συγνώμη για τα κακά που φόρτωσαν στον λαό μας. Μια συγνώμη στους γονείς, στις χήρες και τα ορφανά των δολοφονημένων. Είναι προκλητικό να ονομάζουμε την περίοδο 1971 – 1974 ως εμφύλιο σπαραγμό, όταν κάποιοι δολοφονούσαν αθώους, κάποιοι πρόδωσαν την πατρίδα τους.
Η ιστορία είναι σίγουρα καταγραφή γεγονότων, αλλά και ερμηνεία των γεγονότων, των πράξεων, των πολιτικών επιλογών του κάθε ενός πολιτικού προσώπου, κόμματος, κυβερνήσεων ή προσωπικοτήτων. Η ιστορία δεν καταγράφεται κατά πως βολεύει σε κάποιους. Είναι αποτέλεσμα πολύχρονης και πολυδιάστατης έρευνας, κυρίως σε ακαδημαϊκό επίπεδο, που καθορίζεται από την ίδια την επιστημοσύνη της. Πράγματι «αυτοί που ασχολούνται με την ιστορική έρευνα, θα πρέπει να γνωρίζουν την ιστορική βαρύτητα της πρωτογενούς πηγής». Παραδείγματα στην ιστορία των λαών υπάρχουν πολλά.
Ο Ανρί Φιλίπ Πετέν ανακηρύχθηκε εθνικός ήρωας της Γαλλίας, και του απενεμήθη ο τίτλος του στρατάρχη κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, γνωστός από τη μάχη του Verten. Μετά την ήττα της Γαλλίας όμως από τους Γερμανούς, ο Φιλίπ Πετέν έσπευσε να ταχθεί στο πλευρό του Χίτλερ, διορισθείς μάλιστα πρωθυπουργός της κατοχικής κυβέρνησης, γνωστής και ως κυβέρνησης του Βισύ!!
Μετά τη λήξη του πολέμου, ο δοσίλογος Πετέν συνελήφθη, δικάστηκε και καταδικάστηκε εις θάνατον. Του έδωσε χάρη ο Ντε Γκωλ, μετατρέποντάς την σε ισόβια κάθειρξη.
Παράλληλη περίπτωση ήταν αυτή του Γιώργου Τσολάκογλου. Ο Τσολάκογλου ήταν Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός, ο οποίος διορίστηκε από τους Γερμανούς καταχτητές πρωθυπουργός κατά την περίοδο της κατοχής στην Ελλάδα 1941 – 1942. Ήταν ήρωας του Α’ παγκοσμίου πολέμου και των Βαλκανικών πολέμων, συμμετέχοντας ως αξιωματικός στις κυριότερες μάχες, οδηγώντας από νίκη σε νίκη τους
Έλληνες. Μετά την απελευθέρωση καταδικάστηκε σε θάνατο. Η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια. Πέθανε λίγο αργότερα από λευχαιμία.
Ο Γρίβας, ιδρυτής της Οργάνωσης Χ, συνεργάτης των ταγματασφαλιτών, δολοφόνησε εν ψυχρώ πολλούς Έλληνες αγωνιστές, κατά προτίμηση Αριστερούς. Πολέμησε μάλιστα και εναντίον του Ε.Α.Μ. – ΕΛΑΣ, όταν οι τελευταίοι αγωνίζονταν για ν’ απελευθερώσουν την Ελλάδα από τους Γερμανούς. Για την ιστορία, κατά την δράση τους καλύπτονταν τα πρόσωπά τους κάτω από κουκούλες. Μερικά χρόνια αργότερα ηγήθηκε του αγώνα της ΕΟΚΑ (1955 – 59) (αποκλείοντας την Αριστερά) κατά των Άγγλων.
Αργότερα, μετά το 1970, θα έλθει κρυφά στην Κύπρο, και ένα χρόνο αργότερα, θα δημιουργήσει τη γνωστή τρομοκρατική οργάνωση ΕΟΚΑ Β, με στόχο την ανατροπή του Μακαρίου που ήταν εμπόδιο στα σχέδια τα δικά του, της Χούντας και των Αμερικάνων, που βρίσκονταν σε πλήρη συνεννόηση και συνεργασία.
Και στις τρεις πιο πάνω περιπτώσεις, ενδεικτικές μόνο, ο πρότερος βίος ή πράξεις ηρωϊκές δεν αποτελούν διαβατήριο διαρκείας για τον πατριωτισμό τους.
Η έννοια του προδότη στην Ελληνική ιστορία ξεκινά από πολύ παλιά. Ο Τάνταλος, γιος της Πλουτώς και του Δία, βασιλιάς της Φρυγίας, είναι ένα από τα χαρακτηριστικότερα πρόσωπα της θείας και αιώνιας καταδίκης στην ελληνική μυθολογία. Κλυταιμνήστρα, Εφιάλτης, Δημάρατος, Παυσανίας και τόσοι άλλοι. Στην χριστιανική θρησκεία δεσπόζει η μορφή του Ιούδα. Στη Νεοελληνική ιστορία ο προδότης Πήλιος Γούσης (Σούλι). Φυσικά, ο μυθολογικός Τάνταλος σφάζει τον πρωτότοκο γιο του και τον προσφέρει γεύμα στους θεούς, θέλοντας να τους εξαπατήσει. Οι θεοί το αντελήφθηκαν, ανάστησαν τον Πέλοπα, αποκατέστησαν τον ακρωτηριασμό και τιμώρησαν τον πατέρα του σε αιώνια καταδίκη στα Τάρταρα.
Την Κλυταιμνήστρα δολοφόνησε ο γιος της. Τον Εφιάλτη και Δημάρατο, παρέδωσε η ιστορία σε αιώνια ταπείνωση. Τον Παυσανία τον έκτισαν ζωντανό στον τοίχο ιερού ναού, όπου κατέφυγε για άσυλο. Ο Πήλιος Γούσης βρήκε ατιμωτικό θάνατο.
Στην Κύπρο συντελέστηκε το διπλό έγκλημα. Κανείς ουσιαστικά δεν πλήρωσε. Ο Μακάριος με την επιστροφή του έδωσε κλάδον ελαίας. Αυτό όμως δεν απαλλάσσει κανένα από το βάρος της προδοσίας. Πολύ περισσότερο, δε δίνει το δικαίωμα σε κανένα, σήμερα, σαράντα χρόνια μετά, να παραχαράσσει την Ιστορία και να προκαλεί τα αισθήματα ενός λαού προδομένου.
*Πρόεδρος Προοδευτικής Κίνησης Καθηγητών
