ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΑΣ ΜΑΝΩΛΗ*
Διάβασα πρόσφατα στην προσωπική σελίδα του Νίκου Αναστασιάδη στο Facebook τα εξής λόγια μετά από την πρώτη αξιολόγηση της Τρόικας:
“Τα ελπιδοφόρα μηνύματα από την πρώτη αξιολόγηση τονώνουν τη συλλογική μας αυτοπεποίθηση ότι στο τέλος θα τα καταφέρουμε…”
Πραγματικά αναρωτήθηκα, όμως, ποια είναι τα ελπιδοφόρα μηνύματα που τονώνουν πλέον την κυπριακή κοινωνία και ειδικότερα τους νέους και όχι την Τρόικα.
«Ελπίδοφόρο» μήνυμα 1: H εξαγγελία του Προέδρου της Δημοκρατίας Νίκου Αναστασιάδη για εργοδότηση αδιόριστων εκπαιδευτικών στην Εθνική Φρουρά. Επιβεβαιώνοντας έτσι τον αριθμό των εκπαιδευτικών Μέσης Εκπαίδευσης που θα μείνουν αδιόριστοι. Ενώ επιβεβαιώνει και το γεγονός ότι έχουν σταματήσει οι όποιες προσπάθειες γι' απορρόφηση των εκπαιδευτικών στο εκπαιδευτικό σύστημα, κάτι που μεγαλώνει ακόμα περισσότερο τους καταλόγους αδιόριστων καθηγητών.
«Ελπίδοφόρο» μήνυμα 2: Η νέα φόρμουλα φορολόγησης των ακινήτων που πλήττει όλους τους ιδιοκτήτες. Ενώ παλιότερα είχε παρεμποδιστεί νομοθεσία που ετοιμάστηκε από την προηγούμενη κυβέρνηση, μέσα από την οποία απαλλάσσονταν πλήρως οι κάτοχοι μικρής αξίας ακίνητης ιδιοκτησίας και η πρώτη κατοικία, που ισοδυναμούσε με το 78% των κατόχων ακίνητης ιδιοκτησίας. Τότε θα φορολογούνταν οι «έχοντες» του πλούτου τώρα φορολογείται και ο κάθε απλός πολίτης.
Μάλιστα ο κ. Σωκράτης Χάσικος, έκφρασε την έκπληξή του για τις αντιδράσεις που υπάρχουν καθώς θεωρεί ότι πρέπει να υπάρξει φορολογική συνείδηση, καθώς το κράτος παίρνει για τα προσφέρει στο λαό.
«Ελπίδοφόρο» μήνυμα 3: Και αφού όπως μας λέει και ο κ. Χάσικος το κράτος παίρνει φόρους για το λαό, ας αναφερθούμε και για το κοινωνικό αγαθό της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στους νέους και ειδικότερα στους φοιτητές που κόπηκε και αυτό. Πλέον, το Υπουργείο Υγείας δεν εκδίδει με την επίδειξη της Φοιτητικής ταυτότητας την Ευρωπαϊκή κάρτα νοσηλείας και κατ’ επέκταση δεν παρέχεται δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Έτσι, οι φοιτητές εν μέσω κρίσης και ενώ οι οικογένειες τους τα βγάζουν δύσκολα πέρα, έχοντας παιδιά που πρέπει να σπουδάσουν, επιβαρύνονται και με την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Και όλα αυτά, έγιναν χωρίς κανένα διάλογο με το οργανωμένο φοιτητικό κίνημα. Παίρνοντας έτσι η κυβέρνηση βήματα πίσω το φοιτητικό κίνημα και τις κατακτήσεις του.
Τα πιο πάνω «ελπιδοφόρα» μήνυμα που υπάρχουν δεν είναι τα μόνα αλλά έρχονται κι άλλα που φοβάμαι πραγματικά ότι θα εξαντλήσουν κάθε χιλιοστό ελπίδας που υπάρχει σε αυτό το τόπο. Καθώς ο βιασμός που δέχεται στο σύνολο της η μικρομεσαία κυπριακή κοινωνία δεν έχει τελειωμό, αλλά το αντίθετο, μεγαλώνει μέρα με την ημέρα. Και αν εσύ που πίστεψες ότι νεοφιλελεύθερες επιλογές θα σου τόνωναν την ελπίδα ίσως πρέπει να αναθεωρήσεις. Γιατί η ελπίδα υπάρχει σε ότι πολεμάς για να κατακτήσεις. Υπάρχει στους αγώνες που δίνουμε μαζί με το λαϊκό κίνημα για το λαό, με το λαό.
*Μέλος Γραμματείας Φοιτητικού Τμήματος ΕΔΟΝ
