ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ Κ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ*
Υποτίθεται ότι είχε συμφωνηθεί: όσοι υπηρέτησαν στη δημόσια εκπαίδευση ως συμβασιούχοι, έκτακτοι, αντικαταστάτες ή έτυχαν προϋπηρεσιακής κατάρτισης ήταν «καλυμμένοι» με το νέο σύστημα διορισμών… Αλλά, φευ… Άλλη μια δέσμευση που έγινε φύλλο και φτερό στον άνεμο. Κατά την τελευταία προσπάθεια εκσυγχρονισμού του τρόπου διορισμών από τον κ. Κενεβέζο, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, για να αποφύγει τη ρήξη με τις εκπαιδευτικές οργανώσεις, υποσχέθηκε τη μονιμοποίηση όσων εκπαιδευτικών υπηρέτησαν πέραν των 30 μηνών. Με την πρόταση Καδή, αυτοί οι άνθρωποι, κάτω από διάφορες εύηχες ρυθμίσεις και με επίκληση νομικίστικων προσχημάτων, πετάγονται στο δρόμο. Το νέο σύστημα διορισμών είναι αποτέλεσμα της κοινωνικής πίεσης για νέες θέσεις εργασίας, σε καμιά περίπτωση δεν διασφαλίζει την είσοδο των ΄΄καλύτερων΄΄ στα δημόσια σχολεία, οδηγεί στην αλληλοσφαγή «παλαιών» -«νέων» και μέσα στα ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα του διαλόγου όπως έχει εξαγγελθεί, απλώς αντανακλά την πρόθεση της κυβέρνησης να υλοποιήσει μια ακόμη μνημονιακή υποχρέωση προς το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα. Συστατικό στοιχείο αυτού του διαλόγου πρέπει να είναι η διασφάλιση όσων υπηρέτησαν, πολλές φορές κάτω από αντίξοες συνθήκες, την εκπαίδευση και η αξιοποίηση της συσσωρευμένης πείρας τους. Αξίζουν μιας ανθρωπινότερης μεταχείρισης οι έκτακτοι, συμβασιούχοι, αντικαταστάτες και όσοι έτυχαν προϋπηρεσιακής επιμόρφωσης.
Το όλο εγχείρημα, με την πρόταση του κ. Καδή, εδράζεται πάνω σε τρεις άξονες - αναγκαιότητες: η Παιδεία μας ΄΄πάσχει΄΄, άρα χρήζει βελτίωσης, δημιουργούνται μηχανισμοί για να μπαίνουν στα σχολεία μας οι καλύτεροι δάσκαλοι και προσφέρονται ελπίδες στους νέους να διοριστούν κάποτε… Φρούδες ελπίδες… Ας πούμε, επιτέλους, την αλήθεια στα νέα παιδιά. Ότι με διάφορες αλχημείες περιορίζονται οι εκπαιδευτικές ανάγκες, αυξήθηκαν τα όρια αφυπηρέτησης, δεν επίκεινται ουσιαστικοί διορισμοί την επόμενη δεκαετία. Ας τους πούμε πως το δημόσιο σχολείο υποσκάπτεται επικίνδυνα, ότι τα πράγματα …αγρίεψαν και πρέπει να είναι υποψιασμένοι. Οι πραματευτάδες των ανέξοδων ρητορειών και των ψεύτικων ελπίδων αυξάνονται στις μέρες μας. Για να διεκδικήσουν μια θέση στον ήλιο της εκπαίδευσης θα πρέπει να δοκιμάζονται κάθε δύο χρόνια με τις ψυχοφθόρες εξετάσεις, ροκανίζοντας και εν τέλει ακυρώνοντας το Πτυχίο τους. Πρόκειται για μια κούρσα θανάτου για τους νέους, άνεργους δασκάλους και μια βέβαιη άντληση άπειρου κέρδους για τους κολεγιάρχες και τους φροντιστηριούχους. Είναι πιο έντιμο να τους υποδείξουμε την ανάγκη αναπροσδιορισμού των προτεραιοτήτων, των επιλογών και των στοχεύσεών τους στη βάση των νέων κοινωνικών, οικονομικών και εργασιακών δεδομένων. Είμαι βέβαιος, θα καταλάβουν…
Όσον αφορά στα ελλείμματα του σημερινού εκπαιδευτικού συστήματος, σαφώς και είναι εμφανή. Και, βεβαίως, το υφιστάμενο σύστημα διορισμών έχει εξαντλήσει τα όριά του και πρέπει να τύχει αλλαγής. Από καιρό, παρόλο που διαθέτει κατά τεκμήριο το κριτήριο της διαφάνειας και της αξιοκρατίας, δεν ανταποκρίνεται στα νέα, διαμορφούμενα δεδομένα. Πρέπει, όμως, να ομολογήσουμε πως, από μόνη της, η όποια αλλαγή του δεν είναι ικανή να βελτιώσει τα πράγματα. Αυτή θα πρέπει να συνοδεύεται από κοινωνική ευαισθησία, ρεαλισμό, ειλικρίνεια προθέσεων και εποικοδομητική διάθεση απ΄όλους τους εμπλεκόμενους. Ταυτόχρονα, να οδηγεί σ΄ ένα σχολικό περιβάλλον όπου ο εκπαιδευτικός θα μετατραπεί σε χρήσιμο παρωθητή προς την ευχάριστη και ωφέλιμη γνώση, στην παιδαγωγικού χαρακτήρα αξιολόγηση του παραγόμενου εκπαιδευτικού έργου, στην ύπαρξη μηχανισμών ΄΄εξόδου΄΄ των ανεπαρκών δασκάλων, στην ανάδειξη ταλέντων και δεξιοτήτων, στη διάπλαση δημοκρατικών ανθρώπων και ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων.Ένα τέτοιο σχολείο αρμόζει στην κοινωνία μας. Δεν μετριούνται όλα με νούμερα και μνημονιακές στατιστικές. Όχι, πάντως η Παιδεία… Και ούτε είναι έντιμο να προσφέρουμε ένα «πουκάμισο αδειανό» σε παλιούς και νέους εκπαιδευτικούς..
*Βουλευτής ΑΚΕΛ- Αριστερά-Ν.Δ
