«Πικράθηκα στα Ελληνικά Πληγώθηκα στα Τουρκικά» και στα Σχολεία: Οι διακηρύξεις να εφαρμοστούν

ΤΗΣ ΔΡΟΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΒΑΛΑΝΙΔΟΥ*

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ενθουσιασμένος προφανώς από το κλίμα που διαμόρφωσε το θεατρικό έργο «Πικράθηκα στα Ελληνικά Πληγώθηκα στα Τουρκικά», αλλά και λόγω της παρουσίας του Τουρκοκύπριου ηγέτη κ. Ακιντζιή, των  θεατών, των θετικών σχολίων και επιβραβεύσεων αυτής της πολιτικής από πολλά ΜΜΕ, προέβηκε σε μια πάρα πολύ σημαντική πολιτική δήλωση, στην παρουσία και του Υπουργού Παιδείας: «Οι παραστάσεις του ήδη μεταφρασμένου στα ελληνικά έργου, να γίνουν σε όλα τα σχολεία μας», κρίνοντας ότι «το μήνυμα είναι αρκετά ισχυρό, είναι η παραδοχή των λαθών μας, είναι η παραδοχή όλων των πλευρών όπως και των παρεμβάσεων τρίτων μερών».

Δε γνωρίζω πώς σχολίασαν τη δήλωση του Προέδρου της Δημοκρατίας στο Υπ.Π.Π. οι διάφοροι «λειτουργοί-αξιωματούχοι». Ούτε γνωρίζω πώς αντέδρασε ο Υπουργός Παιδείας που ήταν παρών στην παράσταση.  Αυτό το «απλό», η πολιτική διακήρυξη του Προέδρου να εφαρμοστεί στην εκπαιδευτική πολιτική, σε μια άλλη χώρα, θεωρείται και το αυτονόητο. Όχι όμως και στην Κύπρο-στην Ελληνοκυπριακή εκπαίδευση. Μια σειρά από φοβίες και ανασφάλειες, για τυχόν απώλεια της «ταυτότητας» έχει οδηγήσει την Ελληνοκυπριακή πλευρά και όλους τους εμπλεκόμενους σε αγκυλώσεις που εκφράζονται ιδιαίτερα στην εκπαιδευτική πολιτική και πράξη.  

Σημειώνεται ότι, η επίσημη εκπαιδευτική πολιτική επί  Προεδρίας Χριστόφια/Υπ.Παιδείας Αν.Δημητρίου, για «Καλλιέργεια κουλτούρας ειρηνικής συμβίωσης, αμοιβαίου σεβασμού και συνεργασίας Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων με στόχο την απαλλαγή από την κατοχή και την επανένωση της πατρίδας και του λαού μας»[1] , αντιμετωπίστηκε από πολεμική και υπόσκαψη από τους εμπλεκόμενους. Κύριος πολέμιος ο μηχανισμός του Υπουργείου Παιδείας και τα στελέχη του καθώς επίσης οι ηγεσίες ορισμένων εκπαιδευτικών παρατάξεων που κυριαρχούσαν/και κυριαρχούν στα σχολεία και την καθημερινότητα τους. Μαζί τους σε αυτή την  πολεμική η αντιπολίτευση, της οποίας ηγείτο ο ΔΗΣΥ. Αποτέλεσμα η πολιτική της καλλιέργειας κουλτούρας επανένωσης να πολεμηθεί άγρια και να μην προωθηθεί ουσιαστικά ως εκπαιδευτική πολιτική και στόχος.

Ως εκ τούτου, χαιρετίζοντας τις δηλώσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας για να φτάσουν τα μηνύματα του έργου «Πικράθηκα στα Ελληνικά Πληγώθηκα στα Τουρκικά» και στα Σχολεία, κρίνω ότι, αν υπάρχει ειλικρίνεια και πολιτική βούληση (και θέλω να πιστεύω ότι υπάρχει) ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αν δε θέλει να κατηγορηθεί για «υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα και περιεχόμενο», θα πρέπει να προχωρήσει –και με γραπτές οδηγίες αν χρειάζονται-για τα πιο κάτω ουσιαστικά μέτρα υλοποίησης της διακήρυξης του:

1. Να πάρει πολιτική απόφαση στο Υπουργικό Συμβούλιο και να δεσμεύσει  τον Υπουργό Παιδείας ότι, ως Υπουργείο Παιδείας, θα προωθήσει αυτή την πολιτική.
2. Στο Υπουργείο Παιδείας οι Διευθύνσεις Μέσης και Δημοτικής να πάρουν ΑΜΕΣΑ και συγκεκριμένα μέτρα για προώθηση της απόφασης.
3. Να ενταχθεί στα προγράμματα των Νέων Ελληνικών, στη διδασκαλία κειμένων Κυπρίων ποιητών, και το εν λόγω ποίημα με συνοδευτική ανάλυση.
4. Να ενταχθεί στο μάθημα ιστορίας ξεχωριστό κεφάλαιο για τα «λάθη» ένθε και ένθε-και από Ε/Κ και από Τ/Κ στην όλη τραγική ιστορία της Κύπρου.
5. Οι επιμορφώσεις των εκπαιδευτικών- ιδίως των φιλολόγων και των Διευθυντικών στελεχών των σχολείων, να συμπεριλάβουν αυτές τις αρχές και τη φιλοσοφία κατανόησης που προωθεί το ποίημα-θεατρικό έργο (που συγκίνησε τον Πρόεδρο)
6. Αυτά να αρχίσουν από την επόμενη σχολική χρονιά!

Είναι κατανοητό ότι, η τραγωδία της όλης ιστορίας του Κυπριακού προβλήματος έχει «θρέψει και αναθρέψει» πολλές γενιές Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, με πολλές πικρές θύμισες, με φόβους και φοβίες, με θυμό και απογοήτευση. Η εικόνα ωστόσο του «απέναντι», του «άλλου», πρέπει να αποτυπωθεί στις ορθές της διαστάσεις, για να κατανοήσουμε, να μάθουμε από τα λάθη μας και να προχωρήσουμε στην επανένωση του τόπου μας για ένα καλύτερο αύριο για όλους.

Ερευνήτρια